به گزارش سیناپرس، بر اثر پژوهش های جدید یک بیمار که یک مرد ۶۴ ساله است، اکنون می تواند به طور خودکار سطح انسولین و قند خون خود را بدون نیاز به دارو، پس از پیوند سلول های بنیادی آزمایشی پانکراس کنترل کند.
بااین حال محققان اعلام کردند: درمان این بیمار یک درمان کامل نیست. او باید دوز سنگینی از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف کند تا بدنش پیوند را پس نزند و استفاده از آن داروها خطرات خاص خود را به همراه دارند.
سانجوی دوتا (Sanjoy Dutta) مدیر ارشد علمی JDRF International گفت: اما درمان ایجاد شده می تواند تسکین فوری هزاران نفر را که برای پیوند پانکراس در صف هستند، فراهم کند، زیرا دیابت نوع ۱ آنها به حدی رسیده است که تهدید کننده زندگی شان است.
برخی از این افراد چندین بار در ماه از شوک هیپوگلیسمی رنج می برند و در اورژانس بستری می شوند در حالی که برخی دیگر نسبت به تزریق انسولین یا سایر داروهای دیابت که به زنده ماندن آنها کمک کرده است مقاومت نشان داده اند. دوتا در ادامه گفت: امروزه احتمالاً ۵ تا ۱۰ هزار نفر یا شاید بیشتر برای پیوند پانکراس آماده هستند اما به دلیل کمبود عرضه، آن را دریافت نمی کنند.
دکتر یوگیش کودوا، محقق دیابت نوع ۱ در کلینیک مایو در روچستر گفت که محققان قصد دارند نسل اول درمان موفقیت آمیز را روی ۱۷ نفر آزمایش کنند تا بتوانند به جمع آوری داده های کوتاه و بلند مدت در مورد ایمنی و اثربخشی، اقدام کنند.
دوتا و کودوا اعلام کردند که Vertex و سایر شرکت های دارویی نیز به سمت آزمایش نسل بعدی درمان پیش می روند و به دنبال راه هایی برای بهبود بیشتر درمان با سلول‌های بنیادی هستند تا به سرکوب سیستم ایمنی کمتری نیاز داشته باشند.
دیابت نوع ۱ زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن در برابر سلول های لوزالمعده که انسولین تولید می کنند به نام سلول های بتا تغییر موضع می دهد. هنگامی که سلول های بتا به اندازه کافی از بین رفته اند، علائم دیابت ظاهر شده و می تواند در کوتاه مدت شدید شود.
بنابراین، پیوند سلول های بنیادی نه تنها باید بر اختلال خود ایمنی که باعث دیابت نوع ۱ شده غلبه کند بلکه باید بر پاسخ ایمنی که باعث می شود بدن پیوند را رد کند نیز فایق آید.
به گفته کارشناسان، دو رویکرد که شامل پوشاندن سلول های پیوندی در یک کپسول است که از آنها در برابر سیستم ایمنی محافظت می کند، تحت بررسی هستند.
دوتا و کودوا گفتند که این کپسول‌ها به مواد مغذی و اکسیژن اجازه ورود و تغذیه سلول ها را می دهند اما از حمله سلول های بزرگ تر سیستم ایمنی به پیوندها جلوگیری می کنند. کودوا در این باره افزود متأسفانه، یک کارآزمایی بالینی توسط شرکت داروسازی ViaCyte که شامل سلول های کاملاً محصور شده بود، موفقیت آمیز نبود.
به گزارش سیناپرس، کودوا اعلام کرد که ممکن است حداقل سه تا چهار سال زمان نیاز باشد تا اینکه اطلاعات کافی در مورد نسل اول درمان با سلول های بنیادی وجود داشته باشد تا بدانیم آیا این درمان طولانی مدت موفقیت آمیز خواهد بود یا نه. او در انتها افزود، صادقانه بگویم، حال اولین بیمارخوب است، اما نیاز داریم تا تحقیقات بیشتری روی موارد بیشتری انجام دهیم که قطعا نیازمند زمان طولانی خواهد بود.
مترجم: لنا می آبادی
منبع: consumer