ببه گزارش سیناپرس، بر اساس بررسی های جدید انجام شده توسط محققان دانشگاه میلان ایتالیا، اطلاعات جمع آوری شده از 426 فرد صاحب سگ حاکی از آن است که تغییرات رفتاری و احساسی سگ‌ها پس از مرگ سگ دیگری در همان خانواده، نشان‌دهنده غم و اندوه آنان از این ماجرا و به نوعی سوگ واری است.
پیش از این، محققان رفتارهای مشابهی را که از غم و اندوه حکایت داشته، در حیوانات مختلفی نظیر پرندگان و فیل ها گزارش کرده بودند، اما چنین موضوعی در مورد سگ های خانگی، مشخص نبوده است. در این پژوهش جدید، محققان ایتالیایی، بزرگسالانی را بررسی کردند که سگ خانگی آن ها مرده بود در حالی که آن ها حداقل یک سگ دیگر هم داشتند.
از این افراد که 66 درصد آن ها بیش از یک سال قبل از مطالعه، سگ خود را از دست داده بودند، در مورد هرگونه تغییر در رفتار سگ زنده مانده سؤالاتی شد. به گزارش سیناپرس، آن ها رابطه قبلی بین سگ ها و همچنین سطح پریشانی خود را پس از آن اتفاق توصیف کردند.
بر اساس یافته های این تحقیق، 86 درصد از صاحبان سگ ها، تغییرات منفی در رفتار سگ زنده مانده را پس از مرگ سگ دیگر خود مشاهده کردند. 32 درصد گزارش کردند که این موضوع بین دو تا شش ماه به طول انجامیده و 25 درصد نیز طول آن را بیش از شش ماه اعلام کردند.
همچنین 67 درصد این افراد در مورد تغییرات رفتاری سگ ها و توصیف آن، گزارش دادند که سگ زنده مانده، به میزان بیشتری نسبت به قبل به دنبال جلب توجه بوده است.به گزارش سیناپرس، 57 درصد اعلام کردند که سگ زنده مانده کمتر بازی می کند و 46 درصد نیز گزارش کردند که سگ مورد نظر، دارای فعالیت های کمتری نسبت به سابق شده است.
خواب بیشتر، ترس، خورد و خوراک کمتر درکنار افزایش ناله و پارس کردن نیز از مواردی بوده که توسط صاحبان سگ های مرده از دیگر سگ یا سگ هایشان گزارش شده است. بر اساس این تحقیق، مدت زمانی که این دو سگ با هم زندگی می‌کرده اند، بر رفتار سگ‌های بازمانده تأثیری نداشته، ولی داشتن رابطه دوستانه با سگ مرده و همچنین داشتن صاحب غمگین، تغییرات رفتاری منفی و ترس را در آن ها بیشتر کرده است.
این موضوع نشان می‌دهد که تغییرات رفتاری و عاطفی منفی مشاهده شده در سگ‌های زنده‌مانده، هم می‌تواند ناشی از یک واکنش غم‌انگیز در پاسخ به از دست دادن همدم و هم واکنشی به غم و اندوه صاحبانشان باشد.
به گزارش سیناپرس، این یافته های جالب را نشریه تراز اول Scientific Reports منتشر کرده است.
نویسنده: محمدرضا دلفیه