به گزارش سیناپرس، مطالعات جدید باستان شناسان بر پایه بررسی دی ان ای مرتبط با انسان های باستانی در جنوب صحرای بزرگ افریقا نشان می دهد گونه خاصی از انسان های باستانی در این منطقه زندگی کرده و این اطلاعات، تاریخچه جمعیت انسان های باستانی در آفریقا را روشن تر می کند.
باید توجه داشت که رمز گشایی تاریخ جمعیت باستانی آفریقا همواره امری دشوار بوده است زیرا تحرکات اخیر دامداران و کشاورزان در طول ۵ هزارسال گذشته، لایه های زمین را مغشوش و ساختار های جمعیتی باستانی را پنهان کرده است.
در این مطالعات، تیمی از پژوهشگران به سرپرستی مری پرندرگاست (Mary Prendergast) و دیوید ریچ (David Reich) برای بررسی دوره زمانی قدیمی تر و مطالعه لایه های عمیق تر، اطلاعات ژنومی باستانی ۳۴ فسیل انسانی مختلف، از جمله ۶ مجموعه داده جدید از انسان های باستانی شرق و جنوب مرکزی آفریقا را در ۱۸ هزارسال گذشته مورد مطالعه قرار دادند.
بر اساس این آنالیز دی ان ای های باستانی، سه منبع جمعیت بسیار متفاوت از انسان های اولیه در منطقه شناسایی شدند. یکی از شرق آفریقا، یکی از جنوب آفریقا و یک تبار جدید انسانی که پیش از این شناخته نشده بود. بررسی های باستان شناسان نشان می دهد این گروه انسانی در جنگل های بارانی آفریقای مرکزی زندگی کرده و عمدتا در گروه های جستجوگر غذا به تردد در منطقه می پرداختند.
به گزارش سیناپرس، مطالعات قبلی محققان بر اساس یافته های باستان شناسی، نشان می دهد که زندگی انسان در اواخر پلیستوسن منطقه ای تر شد. این مطالعه ژنومی شواهد بیشتری به نفع این فرضیه ارائه می کند.
سناریویی که بر این اساس ارائه می شود، سناریویی است که در آن مردم در حدود ۵۰ هزار سال پیش بین شرق، جنوب و مرکز آفریقا با هم مخلوط شده و شاهد جابجایی هستند. این فعل و انفعالات، یک ساختار جمعیتی ایجاد کرد که پس از آن در پایان دوره پلیستوسن، حدود ۲۰ هزار سال پیش و زمانی که انسان های باستانی بیشتر در مناطق خاص خود ایزوله بودند، بسیار پایدار ماند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
مترجم: احسان محمدحسینی