به گزارش سیناپرس، شادی در جوامع یکی از مولفه های مثبت محسوب می شود اما این انتظار از شاد بودن باعث ایجاد فشار روی افرادی می شود که به دلایلی دچار ناراحتی و اندوه هستند.
تیمی از محققان به سرپرستی اگون دژونکهیر (Egon Dejonckheere) به بررسی این موضوع پرداختند که چگونه فشار اجتماعی برای شادی و غمگین نبودن، شاخص های احساسی، شناختی و بالینی رفاه را پیش بینی می کند. در این مطالعات پژوهشگران تلاش کردند دریابند چگونه این رابطه با نمرات شادی ملی کشورها (شاخص شادی جهانی) تغییر می کند. آن ها ۷ هزار و ۴۴۳ فرد از ۴۰ کشور را در مورد رفاه عاطفی، رضایت از زندگی (بهزیستی شناختی) و شکایات خلقی (بهزیستی بالینی) مورد بررسی قرار داده و از این افراد خواستند که درک خود را از انتظارات اجتماعی گزارش کرده و میزان احساس مثبت خود را اعلام کنند.
نویسندگان این تحقیق دریافتند که فشار اجتماعی برای شادی و غمگین نبودن تقریباً در همه کشورها گزارش شده است و این پدیده به طور قابل توجهی با شهروندانی که وضعیت رفاه ضعیفی را گزارش می کنند همبستگی دارد، اما هنگام مقایسه بین کشورها، تفاوت هایی وجود دارد.
بر این اساس مشخص شد رفاه ضعیف شامل کاهش رضایت از زندگی، تجربه احساسات مثبت کمتر و شدید و علائم بیشتر افسردگی، اضطراب و استرس بود. کشورهایی که در این مطالعه دارای شادکامی بالاتری در شاخص جهانی شادی رتبه بندی شدند، هلند و کانادا بودند، در حالی که کشورهایی که شادی کمتری داشتند شامل اوگاندا و سنگال می شدند.
اگون دژونکهیر در این رابطه می گوید: میزانی از شادی که افراد برای رسیدن به آن تحت فشار هستند ممکن است دست نیافتنی بوده و تفاوت هایی را بین زندگی عاطفی یک فرد و احساساتی که جامعه تأیید می کند، آشکار کند.به گزارش سیناپرس، این اختلاف بین یک فرد و جامعه ممکن است یک شکست درک شده ایجاد کند که می تواند احساسات منفی را در شهروندان تحریک کند. در کشورهایی که به نظر می رسد همه شهروندان خوشحال هستند، انحراف از هنجار مورد انتظار برای شاد بودن، به احتمال زیاد آشکار تر است که این فشار اجتماعی، شرایط را برای افراد فوق، ناراحت کننده تر می کند.
در خاتمه محققان دریافتند که سطوح بالای شادی ملی ممکن است لزوماً نشان دهنده رفاه بالاتر برای همه افراد در یک کشور نباشد.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Scientific Reports منتشر شده است.
مترجم: مولود یوسفی
No tags for this post.