به گزارش سیناپرس، دانشمندان در یک مطالعه جدید و با تجزیه و تحلیل تصاویر گرفته شده از فضا، موفق به مشاهده غبارهای متراکم و مبهم احاطه کننده یک سیاهچاله عظیم مرکزی در کهکشانی مجاور ما شده اند که نظریه علمی 30 ساله ای در این خصوص تحت عنوان «مدل یکپارچه هسته های فعال کهکشانی» را تأیید می کند.
این نتیجه گیری از طریق بررسی عمیق و تجزیه و تحلیل تصاویر با وضوح بالا از این کهکشان به دست آمده است. تصاویری که فرصت های جدیدی را برای مطالعه هسته های فعال کهکشانی ارائه می دهند.
هسته‌های فعال کهکشانی نواحی بسیار پرانرژی در مرکز برخی کهکشان‌ها هستند که تصور می‌شود از سیاهچاله‌های کلان و با جرم زیاد نیرو می‌گیرند.
نور ساطع شده توسط چنین هسته هایی، ویژگی های طیفی مربوط به ناحیه ای را که نور از آن ساطع می شود تولید می کند. بر این اساس، طیف های متمایز برای تقسیم هسته های فعال کهکشانی به دو دسته استفاده شده است: اجرام نوع 1 یا نوع 2.
با این حال، مدل یکپارچه نشان می‌دهد که این تمایز به این دلیل به وجود می‌آید که گاهی ممکن است خط دید توسط یک ابر چنبره‌شکل گرد و غباری که سیاهچاله مرکزی را احاطه کرده و تغذیه می‌کند، پنهان شود.
اکنون در پژوهش جدیدی که توسط دانشگاه سیدنی استرالیا و دانشگاه لایدن هلند انجام شده، محققان مشاهداتی را گزارش کرده اند که از این مدل یکپارچه پشتیبانی می کند.
آن ها تصاویری با وضوح بالا را از کهکشان کهن الگویی به نام NGC 1068 به دست آوردند که مدل یکپارچه برای اولین بار با مشاهده آن ایجاد شده است.به گزارش سیناپرس،آن ها در این راه، از ابزاری به نام MATISSE استفاده کرده اند که قادر است نور چهار تلسکوپ رصدخانه جنوبی اروپا را ترکیب کند تا بهترین دید را از هسته های فعال کهکشانی داشته باشد.
تجزیه و تحلیل تصاویر و نقشه‌های رادیویی به دست آمده در این تحقیق، ابر گرد و غبار چنبره‌شکلی را نشان می‌دهد و به تعریف ویژگی‌های کمک می‌کند که با آن‌هایی که از مدل یکپارچه انتظار می‌رود مطابقت دارند.
این یافته ها که به عنوان مدرکی قابل اتکا در خصوص صحیح بودن مدل یکپارچه هسته های فعال کهکشانی مطرح هستند، در نشریه جهانی Nature منتشر گردیده اند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه