چرا پوست انسان بسیار نازک است؟
به گزارش سیناپرس، احتمالا همه افراد دارای تجربه زمین خوردن و جراحت پوستی بوده اند. بسیاری از ما با مشکلات پوستی مانند اگزما، خشکی پوست، آکنه و … درگیر هستیم و در نتیجه این مشکلات ممکن است بارها از خود پرسیده باشیم که چرا پوست انسان تا این حد ضعیف و شکننده است.
در شرایطی که شاهد هستیم بسیاری از پستانداران، خزندگان و پرندگان با دارا بودن پوست هایی قوی و محکم می توانند به خوبی از پس شرایط محیطی بر آیند، انسان دارای یکی از ضعیف ترین پوست ها بوده و کبودی، خشکی پوست، پینه، کهیر، آفتاب سوختگی و بافت اسکار از جمله بسیاری از بیماری های پوستی هستند که در بهترین حالت ممکن است سطح و عمق پوست ما را تحریک کرده و در بدترین حالت به سلامتی ما آسیب جدی وارد کنند.
تمام این موارد ذکر شده، روی منفی سکه بوده و از منظر دیگر وقتی تمام کارهایی که پوست برای ما انجام می دهد را در نظر بگیریم، می توان اذعان داشت که این ناراحتی ها جزئی هستند.
به گزارش سیناپرس، از منظر پزشکی، پوست بزرگ ترین، انعطاف پذیر ترین و سریع ترین عضو بدن است. پوست همچنین یک سد ضد آب و در عین حال قابل تنفس است که از ما در برابر عناصر مهاجم، انگل ها و عوامل بیماری زا محافظت می کند.
پوست انسان علی رغم ضعیف بودن، بسیار قوی و در عین حال بسیار انعطاف پذیر است. این ویژگی ها به تنظیم دمای بدن کمک کرده، از دست دادن آب را کاهش می دهد و ویتامین D مورد نیاز بدن را تولید می کند. به گزارش سیناپرس،از سوی دیگر پوست به طرز شگفت انگیزی در خود ترمیمی پس از آسیب خوب عمل کرده و اگرچه گاهی اوقات بافت اسکار تولید می کند، اما همچنان قابل اعتماد ترین سد دفاعی خارجی انسان محسوب می شود.
از منظر زیست شناسی، انسان ها ، میمون های برهنه ای هستند و سازگاری های پوستی منحصر به فرد ما برای تکامل بسیار مهم بوده است. به عنوان مثال، پوست بدن ما به دلیل عدم وجود کرک و مو یا پر روی بدن، ماده ای به نام ملانین را برای جلوگیری از اشعه مضر ماورابنفش تولید می کند.به گزارش سیناپرس، غدد عرق پوست به اجداد ما کمک می کنند که هنگام راه رفتن در مسافت های طولانی در شرایط گرم، حرارت بدن خود را تنظیم کنیم و تراکم بالای سلول های عصبی در دستان ما ممکن است به اجداد ما برای شکل دادن و استفاده از ابزار کمک کرده باشد.
به گزارش سیناپرس، پوست به قدری تطبیق پذیر و همه کاره است که دانشمندان در حال توسعه پیوندهای پوستی رشد یافته در آزمایشگاه هستند تا داروهایی مانند انسولین برای درمان دیابت را مستقیماً به بدن برسانند. محققان امیدوارند این پیوندهای پوستی ژن درمانی روزی بتواند طیف وسیعی از بیماری ها را درمان کند.
مترجم: رضوان خندان
منبع: sciencefocus
