به گزارش سیناپرس، یکی از سوالاتی برای مدت ها ذهن ستاره شناسان را به خود مشغول کرده، این است که در مرکز کهکشان ها چه چیزی قرار دارد؟ آیا در مرکز کهکشان ها یک ابر ستاره واقع شده است یا یک سیاه چاله؟
مطالعات و یافته های جدید نشان دهنده وجود شواهد سیاهچاله های کلان جرم موسوم به SMBH در مراکز اکثر کهکشان ها است، البته این قانون در مورد همه کهکشان ها صدق نکرده و در برخی از آن ها شواهد وجود سیاهچاله دیده نمی شود. به گزارش سیناپرس، مشاهدات «اختروش‌ها» و هسته های بسیار درخشان کهکشان های دور، نشان می‌دهد که آن ها نیرویی برابر با یک تریلیون بار بیشتر از انرژی یک ستاره معمولی آزاد می کنند. این حجم از انرژی در حالی ثبت می شود که همگی در حجمی ثبت شده اند که معمولا بزرگ تر از منظومه شمسی نیست.
از نظر علمی، تنها مکانیزمی که می تواند این آزادسازی عظیم انرژی را توضیح دهد، تبدیل انرژی گرانشی به نور توسط یک سیاهچاله کلان جرم است. هر نوع جسم دیگری، مانند ستارگان پرجرم، به سادگی نمی توانند مقدار انرژی مشاهده شده را تولید کند. بعلاوه، به نظر می رسد که ستارگانی با جرم بیش از چند صد خورشید زیر فشار تشعشع دچار فروپاشی شده و به « پیش ستاره ای» تبدیل می شوند.
گفتنی است که حتی اگر ستارگان بسیار پرجرم در مرکز کهکشان ها شکل گرفته باشند، عمر آنها بسیار کوتاه و در حدود چند میلیون سال خواهد بود که نمی تواند تعداد اختر وش هایی را که در کیهان دیده می شود، محاسبه کند.
با این حال، بهترین شواهد مستقیم برای اثبات وجود سیاهچاله های کلان جرم در هسته کهکشان ها از مشاهدات حرکت ستارگان در مجاورت جرم مرکزی آن ها به دست می آید. به گزارش سیناپرس، در این شرایط، سرعت مداری بسیار بالای آنها تنها در صورتی قابل توضیح است که جسم مرکزی هم بسیار فشرده و هم بسیار پرجرم باشد، به عبارت دیگر، یک سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز کهکشان ها قرار دارد.
مترجم: نیروانا محمدحسینی
منبع: sciencefocus