به گزارش سیناپرس، از افرادی که عاشق هستند و به یکدیگر وابستگی زیاد دارند، به وفور شنیده می شود که من دیوانه تو هستم، من می میرم برایت، به تو معتادم و … این سخنان برای انتقال سرخوشی افراد از بودن با شخصی که دوستشان دارند استفاده می شود، حتی اگر باعث شود رفتار غیرمنطقی از خود نشان دهند.
با پیشرفت در علوم اعصاب، اکنون می دانیم که شباهت هایی بین عشق و مواد مخدر فراتر از تجربیات زبانی است. از نظر نوروشیمیایی، تجربه عاشق شدن با انتشار پیام رسان های شیمیایی مختلف به ویژه دوپامین و اکسی توسین، تسهیل می شود.
دوپامین باعث ایجاد احساسات لذت بخش می شود، در حالی که اکسی توسین پیوند اجتماعی را ترویج می کند. همچنین مشخص شده است که این ماده شیمیایی نقش مهمی در اختلالات مصرف مواد مخدر دارند. به گزارش سیناپرس،هنگامی که افراد از مواد استفاده می کنند، مطالعات نشان می دهد که سطوح بالایی از دوپامین در هسته اکومبنس، منطقه ای از مغز که در رفتارهای جویای پاداش نقش دارد، آزاد می شود. به گزارش سیناپرس، افراد همچنین وقتی به عکس های شریک عشق خود نگاه می کنند، سطح بالایی از فعال سازی را در همان ناحیه از مغز تجربه می کنند.
اکسی توسین در کاهش علائم ترک برای اختلال مصرف مواد نویدبخش بوده است. تارین گریدر (Taryn Grieder)، محقق و مدرس علوم اعصاب، در این رابطه گفت: اگر به حیواناتی که در حال ترک هستند اکسی توسین بدهید، هیچ علامتی از ترک اعتیاد از خود نشان نمی دهند.
از آنجایی که دانشمندان به یادگیری بیشتر در مورد مباحث موازی عشق و مواد مخدر ادامه می دهند، برخی پیشنهاد کرده اند که عشق را در همان گروه اختلالات مصرف مواد قرار دهند.به گزارش سیناپرس، وجود اعتیاد به عشق یک موضوع بسیار بحث برانگیز است. چه چیزی عشق سالم را از عشق اعتیادآور متمایز می کند؟ و چه زمانی مداخله پزشکی قابل قبول تلقی می شود؟
محققان معمولاً از دو چارچوب برای تمایز بین عشق سالم و عشق اعتیادآور استفاده می کنند: دیدگاه محدود و دیدگاه گسترده.
در دیدگاه محدود، تنها زمانی می توان فردی را معتاد به عشق در نظر گرفت که در جستجوی محبت، رفتارهای افراطی از خود نشان دهد که منجر به پیامدهای منفی می شود. به گزارش سیناپرس، تحقیقات تحت این چارچوب به حوزه‌هایی از جمله اجبارهای جنسی، روابط سمی یا سوء استفاده کننده و دلبستگی های غیرعادی می پردازد. در مقابل، عشق سالم هیچ یک از این علائم را نشان نمی دهد، در صورت وجود این نشانه ها، بسیار ملایم تر خواهند بود.
دیدگاه گسترده رویکرد متفاوت تری به اعتیاد به عشق دارد. در این مدل، عشق و اعتیاد بیشتر همپوشانی دارند، زیرا حتی احساسات عاشقانه عادی نیز از نظر شیمیایی و رفتاری شبیه به اعتیاد در نظر گرفته می شوند.
آیا متوجه تغییرات شخصیتی، هوس یا از دست دادن کنترل خود شده اید؟ اینها تنها برخی از علائمی است که محققان با استفاده از چارچوب گسترده از آنها برای تأیید اینکه آیا رفتار اعتیادآوری نسبت به عشق نشان می دهید یا خیر استفاده می کنند.
بسیاری از محققین صرف نظر از اینکه کدام چارچوب را پذیرفته اند، موافقند که موارد استثنایی وجود دارد که آسیب و رنج ناشی از رفتارهای عشق طلبانه مداخله پزشکی را ضروری می کند.
به گزارش سیناپرس، درمان برای افرادی که معتاد به عشق هستند مشابه درمان افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد است که شامل روان درمانی و عوامل دارویی می شود. به عنوان مثال، محققان امکان استفاده از آنتاگونیست های اکسی توسین مانند معجون ضد عشق را پیشنهاد کرده اند که باعث کاهش لذت فرد از دیدن شخص مورد علاقه خود می شود.
عاشق بودن می تواند یک دیوانگی همه جانبه باشد. با توجه به احتمال واقعی بیماری عشق، این دیوانگی معنای کاملاً جدیدی به عبارت «عشق شما داروی من است» می دهد.
مترجم: فاطمه کردی
منبع: thevarsity