حیات یک طراحی هوشمندانه است

به گزارش سیناپرس، ناتوانی دانشمندان در کشف مکانیسم دقیق خاستگاه حیات به هیچ وجه شگفت انگیز نیست، زیرا فهم منشا حیات به طور غیر مستقیم از علومی چون شیمی، فیزیک و زیست شناسی قابل استنباط است.  همین امر باعث شد تا برخی نسبت به امکان پیدایش حیات روی کره زمین تردید و به این باور تکیه کنند که حیات از یک منبع خارجی دیگر نظیر یک سیاره یا ستاره آمده است. البته چنین باوری نمی ‌تواند مساله ای را حل کند چراکه در هر شرایط نمی دانیم منشا حیات چیست و از کجا آمده است.

برخی هم که با علم سر و کاری ندارند، به دخالت نوعی نیروی الهی متوسل شدند که باز تلاش دانشمندان نشان داد که چنین تردیدی درباره خاستگاه طبیعی حیات امری بیجا است.

از نخستین مطالعات درباره منشا حیات تاکنون محقق شده که ماده روی سیاره زمین این قابلیت را داشته و دارد که خود را ساماندهی کند و این فرآیند بر مبنای پویش طبیعی اجزای اتمی و مولکولی آن است.

 گفتنی است؛ امروزه دانشمندان کشف کرده اند که چنین ویژگی خود ساماندهی ماده، به صورت الگوهایی در مکان و زمان، در صدها سیستم شیمیایی، بیوشیمیایی و بیولوژیکی وجود دارد. همچنین در چند سال گذشته استدلال هایی درج شده است که چرخه های پیچیده بیوشیمیایی، سیستم های پیچیده تغییرناپذیر هستند که تمام سلول ها را توانا می سازند تا از انرژی ذخیره شده استفاده کنند. این سیستم‌ ها را شاید بتوان به تله موش تشبیه کرد که تمامی بخش ‌های آن باید برای رسیدن به هدف که همان گرفتن ‌موش است، همزمان عمل کند.

این پیچیدگی تقلیل ناپذیر طوری پنداشته و تعریف می‌ شود که چرخه های مزبور تنها در صورتی می‌ توانند حیات داشته باشند که کامل و یکپارچه عمل کنند؛ زیرا همانگونه که استدلال می ‌شود هیچ چرخه ناقصی نمی ‌تواند نقش خود را ایفا کند درست مثل تله موشی که اگر یک بخش آن نباشد نمی‌ تواند درست کار کند و به هدف برسد.

ادعا می‌شود که از یک چنین پیچیدگی تقلیل ناپذیری می ‌توان استنباط کرد که مولفه ای به نام طراحی هوشمندانه وجود دارد؛ در واقع چرخه های مزبور احتمالاً باید توسط خداوند به صورت یکپارچه خلق شده باشند. خداوندی که تصور می شود یک معمار واجب الوجود است که نه تنها هر چرخه ای را فوراً به طور جداگانه و منفرد تصور می ‌کند بلکه آن را در حقیقت پدید می ‌آورد.

اما آن گامی که بشر می خواهد برای کشف خاستگاه حیات بردارد و با عصای علم آن را به بشریت نشان دهد با ساخت ابزار های رصدی و آزمایش های پیچیده همراه بود؛ از همین روی ساخت آخرین ماشین زمان توسط انسان های روی زمین به نام جیمز وب امیدی در دل دانشمندان زنده کرده است که شاید بتوانند به این پرسش اساسی آن ها پرسش اساسی علم پاسخ دهد.

انسان در جستجوی حیات

محسن شادمهری اختر فیزیکدان و عضو هیات علمی دانشگاه گلستان در گفتگو با سیناپرس درباره کشف احتمالی حیات توسط جیمز وب در سیارات فراخورشیدی گفت: از کشف سیارات فراخورشیدی نزدیک به بیست و شش سال می گذرد و امروز چیزی در حدود ۴۹۰۸ سیاره فراخورشیدی کشف شده است که اغلب آنها با روش‌ های غیر مستقیم کشف شدند؛ از آنجایی که سیارات فراخورشیدی بازتاب دهنده نور ستاره های اطراف شان هستند، امکان ثبت و ضبط مستقیم آنها وجود ندارد و ما توانستیم تنها معدودی از آنها را تصویر برداری کنیم. اما اطلاعاتی که جیمز وب می دهد ناشی از بازتاب نوری است این سیارات از ستاره مرکزی دریافت می کنند حال اگر این نور از جو این سیارات عبور کند می تواند ثبت شود و دانشمندان به طیف نور عبور داده شده برسند؛ با به دست آوردن طیف های بازتابی می‌ توان ترکیبات شیمیایی سیارات فراخورشیدی را پیدا کرد و فهمید که حیات در این سیارات از چه شرایطی  برخوردارند و دانشمندان را بیشتر از پیش به منشا آن نزدیک می کند.

وی افزود: این اطلاعات اهمیت بسیار زیادی دارد، چرا که با مشخص شدن ترکیب شیمیایی سیارات فراخورشیدی، دانشمندان می ‌توانند به طور غیر مستقیم به وجود حیات پی ببرند؛ البته نا گفته نماند که اخترشناسان و دانشمندان پی بردند که وجود برخی از مولکول ها و واکنش های شیمیایی ناشی از فرآیندهای طبیعی است و الزاماً به معنای این نیست که حیات وجود دارد

 

منبع: کتاب «در جستجوی خدا»

گزارش: مهتاب دمیرچی

 

No tags for this post.