به گزارش سیناپرس، دین جونز (Dean Jones) زیست شیمیدان دانشگاه اموری در این باره توضیح داد: اکنون یک مکانیسم مولکولی داریم که نقطه شروعی برای درک میکروبیوم ما به عنوان پیوندی بین رژیم غذایی و ترکیب بدن فراهم می کند.
او در ادامه گفت، نکات مربوط به این پیوند مدتی است که در حال افزایش است، زیرا ما می آموزیم که چقدر این اکوسیستم میکروب های درون بدن ما می تواند تأثیر قدرتمندی بر سلامت، طول عمر و شکل دادن به بدن ما داشته باشد.
مطالعات اخیر حتی نشان داده اند که لاغری یا افزایش وزن می تواند از طریق انتشار میکروب های مختلف مسری باشد.
افزایش اپیدمی چاقی در دوران مدرن با تغییرات گسترده در میکروبیوم های روده ما همزمان شده است. چاقی با مشکلات سلامتی، از جمله بیماری های قلبی و دیابت، یک وضعیت پیچیده است که شامل تعامل بین ژن ها، محیط، رژیم غذایی و همچنین ترکیب میکروبیوم بدن ما می شود.
مطالعات نشان داده است که ده درصد از مولکول های متابولیک در حال گردش بدن موش ها را می توان به میکروبیوم آنها ردیابی کرد، بنابراین زیست شناس مولکولی کن لیو (Ken Liu) و همکارانش تصمیم گرفتند این مواد شیمیایی را دقیق تر بررسی کنند.
محققان مولکول دلتاوالروبتایین (delta-valerobetaine) را در موش هایی که در معرض میکروب ها قرار داشتند، شناسایی کردند، اما در موش های بدون میکروبیوم که به عنوان گروه کنترل در شرایط بکر پرورش یافته و نگهداری می شدند، این مولکول تشخیص داده نشد.به گزارش سیناپرس، با استفاده از کشت سلولی، این تیم تحقیقاتی ثابت کرد که دلتاوالروبتئین سطوح کارنیتین را کاهش می دهد.
یکی از نقش های کارنیتین در بدن ما انتقال مولکول های چربی به داخل میتوکندری به عنوان نیروگاه سلول های ما است که در آنجا تجزیه شده و برای انرژی استفاده می شود. بنابراین وقتی موش های حاوی دلتاوالروبتایین با رژیم‌های غذایی چرب تر تغذیه شدند، بدون کارنیتین کافی قادر به استفاده مؤثر از آن نبودند. در نتیجه موش ها وزن اضافه کرده و چربی بیشتری در کبدشان انباشته شد. موش هایی که رژیم غذایی عادی و کنترل داشتند، سطح وزن خود را حفظ کردند.
در حالی که محققان نمی توانستند مستقیماً این مکانیسم را در بدن انسان نشان دهند، توانستند همبستگی بین سطوح دلتاوالروبتاین، کارنیتین و سطح چربی بدن را در بدن انسان نشان دهند.
به گزارش sinapress،از آزمایش روی ۲۱۴ نفر، محققان دریافتند که میانگین سطوح خونی دلتاوالروبتایین در افراد با شاخص توده بدنی بیشتر از ۳۰ در مقایسه با افراد با شاخص توده بدنی پایین، ۴۰ درصد بیشتر است.
اندرو نیش (Andrew Neish) پاتولوژیست دانشگاه اموری توضیح داد که برخی از انواع باکتری‌ها احتمالاً دلتاوالروبتایین بیشتری نسبت به سایرین تولید می کنند. این امر توضیح می دهد که چگونه عوامل موثر بر ترکیب میکروبیوم، از رژیم غذایی گرفته تا افرادی که با آنها زندگی می کنیم و داروهایی که مصرف می کنیم، بر وزن ما را تاثیر می گذارند.
در ادامه جین فرگوسن (Jane Ferguson) متخصص تغذیه در دانشگاه وندربیلت اشاره می کند که دلتاوالروبتایین در غذاهای رایج از جمله گوشت و شیر وجود دارد و مشخص شده است که در کاهش زنده ماندن سلول‌های سرطانی نقش دارد. به گفته وی، بنابراین، دلتاوالروبتاین ممکن است اثرات مثبت و منفی بر سلامت میزبان داشته باشد.
به گزارش سیناپرس، لیو احتمال می دهد که حساسیت بدن پستانداران به دلتاوالروبتایین ممکن است به عنوان راهی برای افزایش ذخیره چربی برای زمانی که غذا کمیاب بوده باشد که تا به امروز تکامل یافته است. او در انتها می افزاید: این نوع اطلاعات به طور بالقوه می تواند به اشخاص در راستای توسعه یک استراتژی شخصی برای کاهش وزن کمک کنند، اما هنوز مسائل زیادی وجود دارد که باید در مورد نحوه عملکرد دلتاوالروبتاین درک کنیم.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Metabolism منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه