به گزارش سیناپرس، حضور انسان در کره های دیگر بدون تردید به سوخت و هوای قابل تنفس نیاز دارد. یک روش پیشنهادی برای به دست آوردن هر دو مورد فوق، روش تقسیم یا تجزیه آب به گازهای عنصری تشکیل دهنده آن یعنی هیدروژن و اکسیژن با استفاده از برق است.
در نتیجه هیدروژن را می توان به عنوان سوخت مصرف کرد و اکسیژن نیز برای غنی کردن هوا به منظور تنفس به کار خواهد رفت.
با این حال، بیشتر مطالعاتی در مورد الکتروشیمی فرایند شکافت آب انجام می شوند، تحت شرایط گرانش کره زمین اجرا می گردند. علاوه بر این، تحقیقاتی که گرانش‌های غیرزمینی را بررسی می‌کنند نیز معمولاً به مانورهای پروازی گران‌قیمتی نیاز دارند که فقط قادرند شرایط گرانش بسیار پایین و نه آن چه روی کراتی نظیر ماه و مریخ هستیم را شبیه‌سازی کنند.
به گزارش سیناپرس، اما در تحقیق جدیدی که به رهبری پژوهشگران دانشگاه گلاسکوی بریتانیا انجام شده است، از روش نوینی بدین منظور استفاده شده است.
در این تحقیق، پژوهشگران، سلسله آزمایش‌هایی را برای کشف اثرات گرانش‌های مختلف بر الکترولیز یا شکافت آب به کمک الکتریسیته انجام داده اند که در آن، از ثبت جریان های الکتریسیته مختلف و میزان تشکیل حباب گاز در طول پروازهای سهموی و همچنین تحت گرانش های قوی با استفاده از سیستم های مبتنی بر زمین استفاده شده است.
آنها بر این اساس مشاهده کردند که تحت گرانش های مشابه ماه و مریخ، در فرایند شکافت الکتریکی آب، 11 درصد اکسیژن کمتری نسبت به زمین تولید می شود.
این تحقیق نشان داده که می‌توان داده‌های مربوط به آزمایش های تحت گرانش بالا را برای مطابقت با داده‌های پرواز با گرانش کم، تطبیق داده و اصطلاحا برون‌یابی کرد. این اولین باری است که شبیه‌سازی نتایج گرانش کم با استفاده از تنظیمات ارزان‌تر و تحت گرانش بالا به دست می‌آیند.
محققان فوق در نهایت به این نتیجه رسیده اند که سکونتگاه های بالقوه بشر در ماه و مریخ، ممکن است نیاز به در نظر گرفتن انرژی بیشتری برای تولید هوای قابل تنفس داشته باشند.
به گزارش سیناپرس، این یافته ها که می توانند به درک ما از چگونگی استفاده مستعمرات فضایی آینده از منابع محدودمان کمک کنند، در نشریه Nature Communications منتشر شده اند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه