مسیر فضایی ایران از دید رسانه‌های خارجی
سیناپرس: تحريم‌هاي جهاني كه براي كند كردن يا بازداشتن ايران از توسعه موشك‌هاي بالستيك دوربرد وضع شده بودند به انگيزه‌اي براي دانشمندان ايراني تبديل شد كه چنين سيستمي را در داخل خاك كشور توسعه دهند و از اين طريق امتيازات سياسي زيادي براي كشورشان بدست بياورند. پرتاب ماهواره‌‌هایی همچون رصد و فجر كه ماموريت نقشه‌برداري دارند نشان داد كه ايرانيان به دنبال در اختيار گرفتن پلتفرم فضايي ملي براي نظارت و مراقبت هستند.
مدتي قبل اوزي روبين (Uzi Rubin) رييس برنامه توسعه موشكي رژيم اشغالگر قدس عنوان كرد كه 29 ماه فاصله بين پرتاب اول و دوم ايران فاصله كمي است و نگراني ما سرمايه‌گذاري قوي، تمركز و پيشرفت سريع ايران است. او سپس عنوان كرد كه با وجود تلاش‌هاي شديد موساد هيچگونه سند معتبري در مورد جنبه نظامي برنامه فضايي ايران بدست نيامده است. سرعت زياد و سري بودن فعاليت‌هاي اين كشور تعجب همگان را برانگيخته است. ايران برنامه پرواز سرنشين‌دار را نيز دنبال مي‌كرد كه اخيرا از جریان افتاده است. حركت به سمت چنين فناوري‌هايي و نيز در نهايت موفق شدن احتمالي اين كشور مي‌تواند توانايي‌هاي همچون تعريف ماموريت‌هاي فضايي بازگشت‌پذير را براي اين كشور به دنبال داشته باشد. با پرتاب چهارمين ماهواره ساخت داخل، ايران نهمين كشور دنيا از لحاظ قرار دادن ماهواره در مدار زمين شد.
رييس كالج سلطنتي لندن اما بيان كرده در صورت استفاده ايران از فناوري فضايي غيرنظامي و پنهان كردن تلاش‌هاي نظامي كشور در اين بخش باز هم نمي‌توان خرده گرفت، زيرا چنين مسئله‌اي به‌طور كاملا معمول در ميان تمام كشورهاي سرمايه‌گذار در فضا دنبال مي شود و امري كاملا عادي است. ایران ماهواره ۵۰ كيلوگرمي فجر را توسط ماهواره‌بر سفير-1-بي براي انجام ماموريت‌هاي شناسايي به فضا پرتاب كرد. در اختيار داشتن چنين ماهواره‌اي مسلما توان شناسايي و مراقبتي ايرانيان را بالا خواهد برد. چنين دستاوردهايي مسلما باعث بالا رفتن غرور ملي و حس پيروزي در برابر قدرت‌هاي جهاني خواهد شد. اين دستاوردها چنين هراسي بر دل رژيم اشغالگر افكنده كه با صرف هزينه‌هاي هنگفت ماهواره ري ست 11 هند را در اختيار گرفته‌اند تا فعاليت‌هاي فضايي و هسته‌اي ايران را رصد كنند. پيش از اين ماهواره‌هاي افک و تك‌سار چنين وظيفه‌اي را برعهده داشتند. به لحاظ جغرافيايي رژيم اشغالگر قدس در موقعيتي قرار دارد كه مي‌تواند ماهواره را فقط در مسير غربي و برخلاف گردش زمين پرتاب كند و بدين‌ترتيب پوشش مداري‌شان براي كنترل و شناسايي فعاليت‌هاي ايران بسيار محدود است. همين موضوع آنان را بر آن داشته تا با صرف هزينه‌هاي مالي و سياسي زيادي، ماهواره‌هاي خود را از كشور هند و توسط ماهواره‌برهاي اين كشور به فضا پرتاب كنند.
No tags for this post.
