به گزارش سیناپرس، این مطالعات نشان می دهد که احتمالاً رشته کوهی به بلندی هیمالیا وجود داشته و نزدیک به ۸ هزار کیلومتر در سراسر ابرقاره‌های باستانی سیاره زمین کشیده شده است.
پژوهشگران توانستند شواهدی از این نشانه های عظیم را از طریق یافتن ردپای زیرکن با محتوای کم لوتتیوم پیدا کنند. این ترکیب از یک عنصر معدنی و عنصر خاکی کمیاب تشکیل شده که فقط در ریشه کوه های بزرگ وجود دارد.
تجزیه و تحلیل محققان دانشگاه ملی استرالیا نشان داد که بیشتر ابرکوه های جهان در دو دوره از تاریخ شکل گرفته اند. اولین مورد ۱.۸ تا دو میلیارد سال پیش بوده و مورد بعدی بین ۵۰۰ تا ۶۵۰ میلیون سال پیش رخ داده است. جالب اینجاست که هر دوی این دوره ها در گذشته زمین زمان هایی را نشان می دهند که حیات گام بزرگی در روند تکامل برداشته است.
به گزارش سیناپرس،به گفته محققان، امروزه چیزی شبیه این دو ابرکوه وجود ندارد. زییی ژو (Ziyi Zhu) پژوهشگر ارشد این مطالعات در یک بیانیه دانشگاهی می گوید: اگر بتوانید رشته کوه هیمالیاهای ۲۴۰۰ کیلومتری را تصور کنید که سه یا چهار بار تکرار شده است، می توانید مقیاس آن ابر رشته کوه باستانی را تصور کنید.
او در ادامه گفت که ما در این یافته ها اولین نمونه را ابرکوه نونا (Nuna) می نامیم. زو توضیح می دهد که این امر با ظهور احتمالی یوکاریوت‌ها، ارگانیسم‌هایی که بعداً باعث پیدایش گیاهان و حیوانات شدند، مصادف است.
دومی که به عنوان ابرکوه ترانسگوندوان (Transgondwanan) شناخته می شود مصادف با ظهور اولین حیوانات بزرگ در ۵۷۵ میلیون سال پیش و انفجار کامبرین ۴۵ میلیون سال بعد یعنی زمانی که بیشتر گروه های جانوری کشف شده وجود داشتند، مصادف است.
آنچه خیره کننده است این است که کل روند ساخته شدن کوه ها در طول زمان بسیار واضح است. پروفسور یوخن براکز (Jochen Brocks) یکی دیگر از پژوهشگران این مطالعات می افزاید: این دو دوره دو جهش بزرگ را نشان می دهد که یکی با ظهور حیوانات و دیگری با ظهور سلول های بزرگ پیچیده مرتبط است.
محققان می گویند زمانی که این کوه های عظیم در طول زمان فرسایش یافتند، جهان را با مواد مغذی ضروری مانند فسفر و آهن سیراب کردند. در اقیانوس‌ها، این چرخه های بیولوژیکی در سال های اولیه زمین باعث ایجاد تکامل برای ایجاد موجودات پیچیده تر شد.
علاوه بر این، این تیم تحقیقاتی بر این باور است که ابرکوه‌ها احتمالاً سطح اکسیژن اتمسفر را افزایش داده اند که اشکال پیچیده حیات برای تنفس به آن نیاز داشته اند.
به گزارش سیناپرس، جو زمین اولیه تقریباً فاقد اکسیژن بود. ژو می گوید که تصور می شود سطح اکسیژن اتمسفر طی یک سری مراحل افزایش یافته است که دو تای آن‌ها با شکل گیری ابرکوه‌ها همزمان است. افزایش اکسیژن اتمسفر همزمان با فرسایش ابرکوه ترانسگوندوان، بزرگترین اتفاق در تاریخ زمین است که پیش نیاز ضروری برای ظهور حیوانات بوده است.
پروفسور یان کمپبل (Ian Campbell) یکی دیگر از اعضای این تیم پژوهشی می گوید: فاصله زمانی بین ۸۰۰ تا ۱۸۰۰ میلیون سال پیش به عنوان میلیارد سال خسته کننده شناخته می شود، زیرا پیشرفت کمی در تکامل وجود داشته یا اصلاً وجود نداشته است. کندی تکامل به عدم وجود ابرکوه ها در آن دوره نسبت داده می شود که باعث کاهش عرضه مواد مغذی به اقیانوس ها می شود. او در انتها می افزاید که این مطالعه به ما نشانگرهایی می دهد که می توانیم تکامل زندگی اولیه و پیچیده را بهتر درک کنیم.
شرح کامل این مطالعات و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصیEarth and Planetary Science Letters منتشر شده و در دسترس علاقه مندان قرار دارد.
مترجم: مهدی فلاحی پناه