بارها تلاش کرده ام تا ارتباط مناسب و موثری با فرزندم برقرار کنم اما متاسفانه این ارتباط هیچ وقت به خوبی شکل نگرفته و این مساله باعث دوری ما شده است. در حال حاضر بهترین راهکار شما برای رفع این مشکل چیست؟
به گزارش سیناپرس، برای برقراری ارتباط صحیح و مناسب با فرزندان نه تنها لازم است پدرها و مادرها بدانند که چه کارهایی را باید انجام دهند بلکه بسیار مهم است که نبایدهای ارتباطی در فرزندپروری را هم بشناسند.
نباید های ارتباطی تربیتی درواقع نکات کلیدی هستند که به ما نشان می دهند در مسیر فرزندپروری چه رفتارها و سخنانی به برقراری تعامل مثبت ما و فرزندمان صدمه زده و او را هر روز از ما دورتر و دورتر می کنند.
موارد ممنوعه را بشناسیم
به گزارش سیناپرس، بسیار مهم است که والدین بدانند چه رفتارها یا حرف هایی می تواند به رابطه آنها و بچه ها صدمه بزند، پس بهتر است همین امروز یک قلم و کاغذ بردارید و لیستی از رفتارها و گفتارهایی که خودتان احساس می کنید آفت های سبک فرزندپروری شما هستند را یادداشت کنید. ما هم در این جا به برخی از این نبایدهای کلامی و غیرکلامی مشکل ساز در ارتباط شما و فرزندتان اشاره می کنیم.
*توهین، بی احترامی، تحقیر و ناسزاگویی به کودک یا نوجوان یا حتی همسرتان در حضور وی: به جای همه این رفتارهای مخرب در تربیت بچه ها بهتر است در مورد مشکلتان صحبت کنید و اگر عصبانیت چنین اجازه ای به شما نمی دهد، از روش های کنترل خشم بهره بگیرید. اولین کاری که می توانید انجام دهید این است که بحث را تا زمانی که آرام شوید، متوقف کنید.
*نداشتن تماس چشمی هنگام صحبت با کودک یا نوجوان: نگاه یکی از مهمترین ابزارها در برقراری ارتباط است و شما با حذف آن نه تنها یکی از کلید های موثر ارتباطی در فرزندپروری خود را از دست می دهید بلکه به طور غیر مستقیم به فرزندتان احساس نادیده شدن می دهید.
*انتقادگری زیاد و غر زدن: اگر فکر می کنید که با انتقادهای وقت و بی وقت می توانید دلبندتان را به شاهراه موفقیت و خوشبختی هدایت کنید متاسفانه سخت در اشتباه هستید چون این کار نه تنها او را از شما دور می کند بلکه باعث می شود به شما به عنوان یک فرد غرغرو نگاه کند بنابراین دیگر توجهی به صحبت هایتان نخواهد داشت.
*قطع کردن صحبت فرزندتان: با این کار نه تنها به طور غیرمستقیم به او یادآور می شوید که برای حرف هایش اهمیتی قایل نیستید و به نوعی او را به سکوت دعوت می کنید بلکه به او آموزش می دهید که او نیز می تواند با دیگران چنین رفتاری را داشته باشد.
*پیش بینی های منفی درباره آینده اش: شاید شما بخواهید با چنین پیش بینی هایی او را از عواقب کارهایش آگاه کنید و به نوعی زنگ خطر و هشدار را برایش به صدا درآورید اما باور کنید که این پیش بینی ها نتیجه خوبی در تربیت او به دنبال نخواهد داشت. پیش بینی های منفی نه تنها مشوق فرزندتان برای تغییر رفتارش نخواهند بود بلکه او را از شما و مسیر مورد نظرتان دورتر می کنند.
*دكترپروانه صفايى مقدم، متخصص روانشناسی بالینی، عضو سازمان نظام روانشناسی، عضو سازمان علوم شناختی
No tags for this post.