به گزارش سیناپرس اردبیل، نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که بزرگسالان ویژگی های بسیاری را از نظر ضریب هوشی بر اساس دوران کودکی خود به اشتراک می گذارند. نتایج این تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از ویژگی های شخصیتی ما از کودکی تا بزرگسالی قابل ردیابی هستند.
بر این اساس برخی نشانه ها وجود دارد که روانشناسان کودک بر اساس آن قادر به تخمین زدن سطح هوش کودکان هستند. لازم به ذکر است این مطالعه نشان داد که برای مثال، تسلط کلامی در کودکی، یا به اصطلاح پرحرف بودن کودکان نشانه هوش بالاتر است.
سایر نکات برجسته این مطالعه عبارتند از:
کودکانی که پرحرف هستند معمولاً در بزرگسالی از نظر کلامی موفق تر بوده و بهتر با سایرین ارتباط برقرار می کنند.
افرادی که در خردسالی بسیار فروتن هستند، در بزرگسالی بیشتر دچار ضعف شخصیتی شده و احساس بی ارزش بودن می کنند.
افرادی که در خردسالی بسیار پر جنب و جوش هستند، به بزرگسالانی پر شر و شور و خونگرم تبدیل می شوند.
به گزارش سیناپرس، این تحقیقات ماحصل مطالعه ۴۰ ساله انجام شده روی ۲ هزار و ۴۰۰ فرد از دوران کودکی در هاوایی است که پژوهشگران شخصیت این کودکان را در خردسالی رتبه بندی کرده و برای چهار دهه مورد بررسی قرار دادند.
دکتر کریستوفر اس. ناو، نویسنده اول این مطالعه، درباره یافته های فوق گفت: ما کاملاً همان شخصی باقی می مانیم که در کودکی بودیم. این مساله حکایت از اهمیت درک شخصیت کودکان دارد، زیرا این ویژگی های شخصیتی در هر زمان و زمینه‌هایی که می رویم، ما را دنبال می‌کند.
چهار ویژگی شخصیتی که محققان در کودکان مورد بررسی قرار دادند عبارت بودند از: روانی کلامی، سازگاری، جنب و جوش و فروتنی.
به گزارش سیناپرس، نتایج نشان داد که بزرگسالان دارای ویژگی های اخلاقی بسیاری با شرایط کودکی خود بودند که چهار دهه قبل از آن شناسایی شده بود. به این ترتیب به طور قطع می توان اعلام کرد، افرادی که در دوران کودکی به عنوان سازگار ارزیابی می شدند، به بزرگسالانی شاد و از نظر فکری کنجکاو تبدیل شدند. با این حال، آنهایی که در کودکی سازگار نبودند معمولاً فاقد اعتماد به نفس بوده و نکاتی منفی درباره خود می گویند. افرادی که در کودکی گوشه گیر و فاقد اعتماد به نفس بودند، در بزرگسالی تمایل به ابراز فروتنی داشته و دائما احساس ناامنی می کردند. و در نهایت پر حرفی در دوران کودکی به رفتارهای ماهرانه و غالب اجتماعی در بزرگسالی تبدیل شد.
به گفته محققان، کسانی که در دوران کودکی قادر به برقراری ارتباط کلامی مناسب با اطرافیانشان نبوده و حرف زدنشان توسط والدین سرکوب می شد، در بزرگسالی وقتی با مشکلاتی مواجه می شدند، تسلیم شده و از دیگران مشاوره می گرفتند.
در نهایت، کودکان پر جنب و جوش به بزرگسالانی تبدیل شدند که با صدای بلند صحبت کرده و طیف وسیعی از علایق داشتند و در نقطه مقابل، کودکان فاقد جنب و جوش و منزوی که به عنوان غیر تکانشی ارزیابی می شوند به بزرگسالانی تبدیل شدند که عموماً ترسو هستند و اغلب احساس ناامنی می کنند.
دکتر ناو در این رابطه گفت: ما فکر می کنیم که شخصیت اصلی ما در درون ما ساکن است. این بخشی از زیست شناسی ما محسوب می شود. رویدادهای زندگی کودکی بر رفتارهای ما تأثیر می‌گذارند، با این حال باید به قدرت شخصیت در درک رفتار آینده نیز اذعان کنیم.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: spring.org