به گزارش سیناپرس، دکتر مارتین نایفلر (Martin Nyffeler) عارضه شناس دانشگاه بازل، خاطرنشان می کند که عنکبوت ها معمولاً حشراتی را که به دامشان می افتند، می بلعند. با این حال، نایفلر و پروفسور ویتفیلد گیبونز (Whitfield Gibbons) از دانشگاه جورجیا ۳۱۹ مورد را پیدا کردند که در آن عنکبوت ها در سراسر جهان چیزهای غیرعادی را به منوی غذایی خود اضافه کردند.
به طور خاص، مطالعات محققان نشان می دهد که عنکبوت ها در همه قاره ها به جز قطب جنوب، مارها را می خورند اما نه فقط مارهای کوچک! علاوه بر این، ۸۰ درصد از این اتفاقات در ایالات متحده یا استرالیا رخ داده است. برعکس، مارخوری عنکبوت ها در اروپا بسیار نادر بوده و کمتر از یک درصد از این حوادث را تشکیل می دهد.
محققان دریافته اند در گونه های مختلف عنکبوت ها، به نظر می رسد که عنکبوت بیوه سیاه مسئول تقریباً نیمی از قتل‌های موفق مارها هستند. این عنکبوتیان شناخته شده دارای سم بسیار قدرتمندی هستند که به طور خاص سیستم عصبی حیوانات دارای ستون فقرات (مهره داران) را هدف قرار می دهد.
به گزارش خبرگزاریsinapress، این سم نه تنها به اندازه کافی برای متوقف کردن مارها قدرتمند است، بلکه برای انسان نیز بسیار مضر و دردناک است. بیوه های سیاه نیز تار عنکبوت خود را با استفاده از ابریشم بسیار سخت و انعطاف پذیر می سازند. این تارها به اندازه کافی قوی هستند که می توانند حیوانات بزرگتر مانند مارمولک، قورباغه، موش، پرندگان و مارها را بگیرند. 
جالب اینجاست که این مطالعه نشان می دهد که ۱۱ خانواده مختلف از عنکبوت ها قادر به خوردن مار هستند. نایفلر می گوید: این که گروه های مختلف عنکبوت گاهی مارها را می خورند، یک یافته کاملاً جدید است.
پژوهشگران کشف کردند، همراه با طیف گسترده ای از خانواده هایی که می توانند مارها را بخورند، این عنکبوت ها می توانند با مارهایی ۱۰ تا ۳۰ برابر اندازه شان مبارزه کنند!
طول بزرگ ترین مارهایی که عنکبوت ها می گیرند به یک متر می رسد و کوچکترین آنها حدود پنج سانتیمتر طول دارند. با این حال، به طور متوسط، عنکبوت ها می توانند با مارهایی با طول حدود ۲۵ سانتیمتر درگیر می شوند.
این تیم پژوهشی می افزاید، در بیشتر موارد، عامل تعیین کننده در این نبردها سم عنکبوت است که می تواند حتی برای کشتن یک انسان قوی باشد. با در نظر گرفتن این موضوع، محققان می گویند که یادگیری بیشتر در مورد نحوه حمله سم عنکبوت به سیستم عصبی یک هدف مهم برای نوروبیولوژیست ها است.
در حالی که تأثیر زهر بیوه سیاه بر سیستم عصبی مارها به خوبی تحقیق شده است، این نوع دانش تا حد زیادی برای گروه‌های دیگر از عنکبوت‌ها وجود ندارد. دکتر نایفلر توضیح می دهد که به تحقیقات بیشتری نیاز است تا مشخص شود که چه اجزایی از سم هایی که به طور خاص سیستم عصبی مهره داران را هدف قرار می دهند، مسئول فلج کردن و کشتن مارهای بسیار بزرگتر هستند.
به گزارش سیناپرس، ممکن است فکر کنید این مارها مانند مارهای بسیار ضعیفی هستند، اما اشتباه می کنید. این مطالعات نشان می دهد که حدود ۳۰ درصد از مواقع عنکبوت ها به مارهای سمی حمله می کنند و آنها را می کشند.
در ایالات متحده و آمریکای جنوبی، این عنکبوت ها در واقع شکارچیان بسیار خطرناکی مانند مار زنگی و مار مرجانی را هدف قرار می دهند. در استرالیا، عنکبوت‌های پشت قرمز با مار قهوه ای که یکی از اعضای خانواده کبرا هستند، درگیر می شوند.
نایفلر در پایان می گوید: این مارهای قهوه ای یکی از سمی ترین مارهای جهان هستند و دیدن اینکه در جنگ با عنکبوت‌ها شکست می خورند واقعاً شگفت‌انگیز است.
شرح کامل این مطالعات و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Archnology منتشر شده است.
مترجم: مهنوش فلاحی پناه