به گزارش سیناپرس، این ژن که برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ میلادی مصادف با ۱۳۸۴ شمسی در آدلاید شناسایی شد، توسط باکتری سودوموناس آئروژینوزا حمل می شود، ارگانیسمی که مسوول مرگ هزاران بیمار دچار نقص ایمنی، جراحی و سوختگی است که به دلیل مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها، درمان نمی شوند.
این ژن عفونت ها را در برابر قوی ترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده پزشکی، مانند ایمی پنم و مروپنم مقاوم می کند. در نتیجه، P. aeruginosa مقاوم به آنتی بیوتیک توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک پاتوژن که تهدید بزرگی برای سلامتی انسان است، فهرست شده است.
تا به حال، تصور می شد که ژن آدلاید ایمی پنماز (AIM-1) تنها پس از شناسایی در نمونه های بالینی و فاضلاب مرتبط با بخش های مراقبت های بهداشتی در پایتخت استرالیای جنوبی یافت شده است. به گزارشsinapress، اما گروهی از دانشمندان به سرپرستی پروفسور ریتی ونتر (Rietie Venter) میکروبیولوژیست دانشگاه استرالیای جنوبی، شواهدی از آن را در سرتاسر جهان نشان داد و منبع آن را در ارگانیسم های زیست محیطی بی ضرر موجود در خاک، آب‌های زیرزمینی، فاضلاب‌ها و حتی در گیاهان مشخص کرد. این نتایج نشان می دهد که این ژن در مرحله ای تجهیز شده و از یک ارگانیسم بی ضرر به یک پاتوژن بدخیم تبدیل شده است.
پروفسور ونتر درباره موضوع فوق گفت: این یک پاتوژن فرصت طلب بوده و در همه جا وجود دارد و بسیار انعطاف پذیر است.
به گزارش سیناپرس، این تیم پژوهشی از روش‌های نوآورانه برای ردیابی و مشخص کردن مقاومت ضد میکروبی استفاده کرد و از طریق تجزیه و تحلیل نمونه های فاضلاب به کشف خود دست یافتند. تحقیقات آن‌ها نشان داد که ژن AIM-1 در بسیاری از مکان ها در سراسر آدلاید و استرالیای جنوبی، از جمله در نمونه های فاضلاب و آب رودخانه ها، شایع است که به گسترش گسترده تر ژن نسبت به آنچه در ابتدا تصور می شد، اشاره می کند.
پروفسور ونتر افزود: ما سپس امکان توزیع جهانی ژن AIM-1 را بررسی کردیم. از طریق جستجوی گسترده در پایگاه داده‌های نوکلئوتیدی و پروتئین، کشف کردیم که این ژن در آسیا، آمریکای شمالی و اروپا نیز وجود دارد. با این حال، AIM-1 عمدتاً در ارگانیسم های زیست محیطی بی ضرر یافت شده و تاکنون تنها در دو کشور دیگر از جمله ایران و عراق به پاتوژن P. aeruginosa جهش کرده است.
با این حال، از آنجایی که میکروب ها منبع عالی آنتی بیوتیک ها بوده و بسیار رقابتی هستند، به احتمال زیاد بسیاری از ژن های مقاوم به باکتری در ارگانیسم های ناشناخته تکامل می یابند و تبدیل به پاتوژن های خطرناک می شوند، به ویژه P. aeruginosa، که زیستگاهی مشترک با ارگانیسم های بی ضرر محیطی دارد.
به گزارش سیناپرس، پرفسور ونتر در انتها گفت که ژن AIM-1 نیاز به نظارت دقیق دارد و نتیجه گیری کرد: اگر بتوانیم بهتر درک کنیم که چرا ژن ها از محیط به سمت پاتوژن های انسانی می روند، ممکن است بتوانیم از وقوع آن بیشتر جلوگیری کنیم.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Microbial Genomics منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده