به گزارش سیناپرس، آزمایش جدید تشخیص اوتیسم که StrandDx نام دارد، سطوح مواد شیمیایی را در یک تار موی کودک تجزیه و تحلیل می کند تا تصویری از محیطی تجمعی او و نحوه تنظیم برخی مواد مغذی ضروری را به تصویر بکشد.
مانیش آرورا (Manish Arora) پروفسور و ادیت جی باروالد (Edith J. Baerwald) نایب رئیس پزشکی محیطی و بهداشت عمومی دانشکده پزشکی Icahn در نیویورک که در حال توسعه این آزمایش است، می گوید: این اقدامات نشان می دهد که فیزیولوژی یک فرد چگونه به محیط او واکنش نشان داده و می تواند شانس ابتلای او به اوتیسم را پیش بینی کند.
به گزارش سیناپرس، تحقیقات قبلی نشان می دهد که دندان‌های افراد اوتیستیک حاوی سطوح غیر معمول برخی از فلزات است و این اطلاعات می تواند برای پیش بینی تشخیص اوتیسم مورد استفاده قرار گیرد.
آرورا می گوید با توسعه بیشتر، StrandDx همچنین می تواند به شناسایی زیرشاخه های اوتیسم و پیش بینی پیش افرادی که ممکن است از برخی درمان‌ها سود ببرند، کمک کند. وی اضافه می کند: این فقط یک ابزار تشخیصی نیست، این چیزی است که به ما برای ارائه درمان در طول زمان و ترسیم مسیر بیمار به سمت آینده ای سالم تر کمک خواهد کرد.
کارشناسان دیگر می گویند ارزیابی این فناوری بدون دانستن بیشتر در مورد نشانگرهایی که آن را تجزیه و تحلیل می کند و نحوه مقایسه آن با روش های تشخیصی استاندارد طلایی فعلی دشوار است. آرورا عنوان کرده که تیم او مقاله ای را برای بازبینی ارسال کرده است که نحوه عملکرد این تحلیل را تشریح می کند.
به گزارش سیناپرس، گری میلر، استاد علوم بهداشت محیط دانشگاه کلمبیا، در باره این دستگاه می گوید: این گروه به وضوح می تواند چیزهای زیادی را در نمونه های بیولوژیکی اندازه گیری کند. سوال این است که چگونه با اوتیسم ارتباط برقرار می کند؟
پروفسور آرورا معتقد است، تجزیه و تحلیل نمونه های مو این امکان را فراهم می آورد که مواد شیمیایی و نحوه تنظیم آن‌ها در طول زمان توسط بدن بررسی شود، شبیه به این که حلقه های یک درخت می توانند اطلاعات مربوط به سن و محیط در حال تغییر آن را آشکار کنند.
برای استفاده از StrandDx، یک پزشک یک کیت برای جمع آوری نمونه مو از کودک درخواست کرده و سپس آن را به شرکت باز می گرداند. آرورا می گوید، این شرکت سپس تجزیه و تحلیل را در اختیار پزشک قرار می دهد تا در ارتباط با سایر اطلاعات، مانند مشاهدات رفتاری و سابقه خانوادگی، از آن استفاده کند. این فناوری برای کمک به پیش بینی احتمال ابتلای کودکان به اوتیسم از بدو تولد تا ۱۸ ماهگی و کمک به تشخیص از ۱۸ ماهگی تا ۲۱ سالگی مورد استفاده قرار می گیرد.
جوزف براون (Joseph Braun) دانشیار اپیدمیولوژی در دانشگاه براون می گوید توانایی ارزیابی بسیاری از مولکول‌های مختلف با هم به جای جستجوی یک نشانگر واحد، مثلاً در نمونه خون، نقطه قوت این آزمایش است و اگر بتواند به طور موثری اوتیسم را پیش بینی کند، حتی اگر محققان مکانیسم های پشت آن را درک نکنند، مفید است.
به گزارش سیناپرس، توسعه نشانگرهای زیستی پیش بینی کننده مانند StrandDx بسیار دشوار است چراکه مرزهای تشخیصی اوتیسم در حال تغییرند و ممکن است با نشانگرهای مختلفی ظاهر شوند. بنابراین تعریف اوتیسم هنوز به طور کامل روشن نیست. میلر در انتها اضافه می کند که فکر می کنم این یک پیشرفت بسیار هیجان انگیز است اما فقط باید منتظر باشیم تا نتایج تحلیل داده ها را ببینیم.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
منبع: spectrumnews