نرگس عطریان دکترای مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی در گفت و گو با خبرگزاری سیناپرس اصفهان، اظهار داشت: مطالعه ضرب المثل های هر ملت به خوبی می‌تواند خلقیات، عادات، اندیشه، حساسیت ها و یا علایق آن مردم آن را نشان دهد. ضرب المثل ها نشان دهنده رفتارهای بهنجار و نابهنجار و ارزش‌های اجتماعی هستند که مردم آنها را پذیرفته یا رد کردند، از این حیث امثال و حکم تجلی گاه اندیشه‌های اجتماع است. شعر و ادبیات نویسندگانی مشخص و معلوم دارد اما ضرب‌المثل‌ها از بطن جامعه تراویده و سینه به سینه انتقال داده شدند تا به ما رسیدند.
عطریان اضافه کرد: مثل ها گوینده مشخصی ندارند و همه مردم طی تاریخ آنها را صیقل داده اند و آیینه تمام نمای جامعه و تاریخ همه ملت به شمار می‌آیند.
وی ادامه داد: ضرب‌المثل‌ها نه تنها نشان دهنده زندگی امروز ما هستند بلکه فرهنگ و عقاید پیشینیان را نیز بر ما عرضه می‌کنند بنابراین طبعاً هر قوم و کشوری که سابقه فرهنگی غنی تری داشته باشد ضرب المثل های بیشتری دارد.
این مدرس دانشگاه عنوان کرد: در ایران نیز با توجه به سابقه غنی فرهنگ و تمدن خود که بیش از هفت هزار سال است ضرب المثل های بسیاری در حوزه های مختلف مثل حوزه خانواده بیان شده که نشانگر روابط جمعی اعضای خانواده هستند.
وی افزود: جنبه دیگری از ضرب المثل ها در خصوص مشاغل و صاحبان حرف و جنبه دیگر مربوط به تیپ های اجتماعی نظیر پادشاهان و غلامان و جشن ها و آداب و رسوم است که همچنان با توجه به آداب و رسوم کهن فرهنگ ماه در بین مردم رواج دارد و در زمان‌های مختلف به کار برده می شود.
عطریان یادآور شد: برای تشخیص یک مثل در ابتدا می توان دید که آنها کوتاه هستند و این نتیجه گذشت زمان بر آنهاست.
وی خاطرنشان کرد: سادگی صراحت در معنا و کلام علت ماندگاری ضرب المثل ها است و دارای لحن آهنگین و وزن عروضی و غیر عروضی بوده و از سویی دیگر عموماً دارای ویژگی طنز و مطایبه هستند و در نهایت می توان گفت شرط اصلی مثل ها شهرت، رواج و کاربرد آنها در نزد افراد جامعه است.
گزارش: امیر امین الرعایا
No tags for this post.