چرا مردم به تماشای فیلم های ترسناک علاقه دارند؟
به گزارش سیناپرس، افرادی زیادی وجود دارند که به فیلم های ترسناک علاقه مند هستند. این فیلم ها میزان زیادی از احساسات مختلف از جمله ترس، ناراحتی، وحشت ، نگرانی و غیره را در ببینده ایجاد می کنند.
کولتان اسکریونر (Coltan Scrivner)، از محققان دانشگاه شیکاگو و متخصص روانشناسی کنجکاوی، در این رابطه می گوید: «افرادی که در جستجوی احساسات بالا هستند، از احساسات شدید لذت می برند و فیلم های ترسناک یکی از راه های آنها برای تجربه شرایط فوق است. اما آنها تنها بخشی از مردمی هستند که از وحشت لذت می برند.»
به گفته اسکریونر، بیشتر افراد واقعاً از فیلم های ترسناک می ترسند اما همچنان از آن ها لذت می برند. وی تاکید می کند: اینها افرادی هستند که احساس می کنند از طریق تجربیات ترسناک چیزی در مورد خودشان یاد می گیرند. این موضوع با داده‌هایی مطابقت دارد که نشان می دهد کودکانی که در بازی های هیجان انگیز یا ترسناک شرکت می کنند ممکن است در معرض خطر کمتری برای مواردی مانند اضطراب در آینده باشند، زیرا آنها یاد می گیرند که چگونه احساسات منفی و برانگیختگی بالا را کنترل کرده و بتوانند از آن موقعیت ها عبور کنند.
این مساله منجر به ارائه یکی از محبوب ترین نظریه ها در این زمینه می شود بر اساس آن وحشت به ما امکان می دهد موقعیت های ترسناک و خطرناک را در یک فضای امن تمرین کنیم. اسکریونر می گوید: اضطراب و ترس احساساتی هستند که افراد در زندگی روزمره از آنها اجتناب می کنند، بنابراین ما تمرین زیادی در آن نداریم اما تجربه این احساسات به شیوه هایی همچون تماشای فیلم ترسناک و بازی های ترسناک و خطرناک به افراد این امکان را می دهد که ترس را در موقیعت های مختلف کنترل کنند.
برخی از خطرات و ترس هایی که به صورت تکرار می کنیم، ریشه در ترس اولیه دارند. به عنوان مثال، یک تکنیک محبوب فیلم ترسناک، تقلید صداهای ترسناک طبیعی است که به طور غریزی نشان دهنده خطر هستند.
به گزارش سیناپرس، اسکریونر که دوباره ترس را با بازی هایی که در کودکی انجام می دادیم مقایسه می کند، می‌گوید: «به گزارش سیناپرس، مطالعات زیادی وجود دارد که نشان می دهد مردم بدون هیچ تجربه ای می توانند به مارها بیش از سایر خطرات توجه کنند. بازی ای مانند تگ نسبتاً خوش خیم به نظر می رسد، اما اگر به آن فکر کنید، واقعاً فقط یک بازی تعقیب و گریز ترسناک است.
در مورد قایم باشک هم همینطور است، جایی که شما اساساً از کسی پنهان می شوید تا شما را بگیرد.» بازی تگ یک بازی شامل دو یا چند بازیکن می شود که یکی در تعقیب بازیکنان دیگر برای گرفتن وی و خارج کردنش از بازی معمولاً با لمس دست تلاش می کند.
با این حال، گاهی اوقات ترس هایی که فیلم های ترسناک به آن وارد می شوند، واقعی تر و مرتبط تر هستند. اسکریونر خاطرنشان می کند که اگر به نقشه روند گوگل برای جستجوهای آمریکایی ها در مورد ویروس کرونا نگاه کنید، یک منحنی کوچک در ژانویه ۲۰۲۰ و سپس یک منحنی خیلی بزرگ در اواسط مارس خواهید دید.
بزرگ شدن این منحنی ها با اطلاعات اولیه درباره ویروس و سپس اعلام قرنطینه و محدودیت ها چند ماه بعد مطابقت دارد. وی تاکید کرد اگر فیلم های ترسناک را نیز جستجو کنید، همین روند یعنی یک منحنی در اوایل ژانویه، یک منحنی خیلی بزرگ در ماه مارس را خواهید دید. آیا این نشان می دهد که مردم از فضای امن وحشت برای پردازش رویدادهای ترسناک زندگی واقعی استفاده می کردند؟ جالب این است که فیلم پندمیک (همه گیری) در ماه مارس و آوریل ۲۰۲۰ بسیار محبوب شد. این نشان می دهد که یک بیماری همه گیر ممکن است چگونه به نظر برسد.
به گزارش خبرگزاری سینا؛ البته مردم فقط برای اهداف آموزشی فیلم های ترسناک را تماشا نمی کنند و به دلیل لذت بردن، آنها را تماشا می کنند. این امر ارتباط زیادی با سیستم های عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک ما دارد که عملکردهای بدن مانند ضربان قلب و برانگیختگی را تنظیم می کنند. به گزارش سیناپرس، وی توضیح می دهد: « سیستم های عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک را مانند دو پدال گاز در نظر بگیرید.
زمانی که شما در حال افزایش اضطراب و ترس هستید، سیستم عصبی سمپاتیک شما مواردی مانند ضربان قلب و برون ده آدرنالین را افزایش می دهد و پس از غلبه بر یک موقعیت خطرناک، سیستم عصبی سمپاتیک اندکی آرام شده و پاراسمپاتیک افزایش می یابد. پاراسمپاتیک بیشتر برای استراحت و آرامش است و هضم غذا را افزایش داده و هورمون های احساس خوب را آزاد می کند.
اساساً همان کارهایی که مواد مخدر برای ایجاد احساس خوب انجام می دهند، عملکرد پاراسمپاتیک است. بنابراین با ایجاد شبیه سازی تجربه غلبه بر چیزی خطرناک و به وجود آوردن ترس از طریق ترن هوایی یا تماشای فیلم ترسناک، می توان سیستم عصبی پاراسمپاتیک را فریب داده و به هیجان و آرامش دست پیدا کرد.
مترجم: فاطمه کردی
منبع: sciencefocus
