به گزارش سیناپرس، شستشوی لباس ها با ماشین لباسشویی میکروفیبرها را در فاضلاب آزاد می کند که می توان میزان زیادی از آنها را تصفیه کرد. اما تحقیقات جدید نشان می دهد خشک کن های لباس میکروفیبرها را در هوا پراکنده می کنند.
پیش از این اطلاعات کمی در مورد تأثیر خشک کن ها به عنوان منبع آلودگی میکروفیبر در طبیعت وجود داشته است.
پژوهش های جدید تخمین می زند که یک خشک کن لباس می تواند سالانه ۱۲۰ میلیون قطعه میکروالیاف را وارد هوا کند. این میزان آلودگی به طور قابل توجهی بیشتر از حجم آزاد شده از ماشین های لباسشویی است و باعث نگرانی شده زیرا در برخی کشورها هوای خشک کن مستقیماً به خارج از منزل تخلیه می شود.
الیاف میکرو می توانند از پارچه های طبیعی مانند پنبه یا پارچه های مصنوعی مانند پلی استر (که به عنوان میکروپلاستیک نیز در نظر گرفته می شوند) تشکیل شوند و از آن جهت که آلاینده ها را در فواصل طولانی جذب و منتقل می کنند و در صورت بلعیدن یا استنشاق توسط حیوانات و انسان ها می توانند به عنوان محرک عمل کنند، بسیار نگران کننده هستند.
محققان ریز فیبرهای تولید شده توسط لباس های ساخته شده از دو الیاف نساجی رایج پنبه و پلی استر را جمع آوری و شمارش کردند و دریافتند که آنها تقریباً ۴۳۰ هزار تا ۵۶۰ هزار میکروالیاف را در طی ۱۵ دقیقه خشک کردن ماشینی آزاد می کنند. لازم به توضیح است زمان خشک کردن ۱۰ یا ۵۰ دقیقه ای نیز همین نتایج را داشته است.
خشک کن های لباس بین ۴/۱ تا ۴۰ برابر بیشتر از آنچه در مطالعات پیشین توسط ماشین های لباسشویی برای همان مقدار لباس تولید شده بود، میکروفیبر آزاد کردند. به اعتقاد محققان، این امر به دلیل اصطکاک لباس ها که هنگام غلت خوردن به هم ساییده می شوند، ایجاد می شود.
جالب توجه است که انتشار میکروالیاف پلی استر با زیاد شدن لباس ها در خشک کن افزایش می یابد، در حالی که رها شدن میکروالیاف پنبه بدون توجه به اندازه بار، ثابت باقی می ماند. یافته نگران کننده این تحقیقات نشان می دهد میکروالیاف پلی استر در محیط نسبت به پنبه پایدارتر هستند.
پژوهشگران دلیل آن را این مسئله می دانند که برخی از میکروالیاف پنبه جمع شده و نمی توانند در هوا باقی بمانند. میکروالیاف پلی استر رفتار مشابه را ندارند.
محققان پیشنهاد می کنند که می توان انتشار این میکروالیاف موجود در هوا را با سیستم های فیلتراسیون اضافی سازگار با دریچه های خشک کن کنترل کرد.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله علوم و فناوری محیط زیست (Environmental Science & Technology) منتشر شده و قابل دسترس است.
مترجم: مولود یوسفی