کشف شواهد قطعی وجود آب در ماه
به گزارش سیناپرس، پنجمین ماموریت ماه که توسط کاوشگر Chang'E-5 چین پیگیری شده و همچنان ادامه دارد منجر به شناسایی شواهدی از وجود منابع آب در ماه شد. این مدارگرد اولین نمونه های ماه را از زمان ماموریت Luna 24 اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۷۶ به زمین بازگرداند.
گفتنی است اگرچه این ماموریت به طور کلی موفقیت آمیز بود اما متاسفانه کاوشگر چینی فاقد یک واحد رادیو ترمونوکلئر برای گرم نگه داشتن آن در شب ۱۴ روزه قمری با دمای منفی ۱۹۰ درجه سانتیگراد بود که در نتیجه وسایل الکترونیکی آن یخ زده و از کار افتادند. با این حال، اطلاعات جمع آوری شده توسط این مأموریت بسیار شگفت انگیز است.
یکی از این موارد مربوط به موضوعی است که در مورد مأموریت های آینده ماه و ایجاد پایگاه های دائمی انسانی بسیار مهم ارزیابی می شود: کشف آب در ماه.
به باور متخصصین، اگر بتوان ذخایری از آب را در ماه شناسایی کرد، نه تنها منبع آب آشامیدنی، بلکه اکسیژن و هیدروژن مورد نیاز برای مأموریت های آینده فراهم می شود که این منابع می‌توانند برای تولید هوا برای تنفس فضانوردان، سوخت موشک و مواد خام مورد استفاده قرار گیرند.
به گزارش سیناپرس، تاکنون، تمام شواهد وجود آب روی ماه از فضاپیماهای در حال چرخش با استفاده از سنجش از راه دور برای کشف یخ های آبی پنهان شده در سایه های دائمی منطقه قطب جنوب قمری بوده است، اما مطالعه جدید که توسط پژوهشگران مرکز ملی علوم فضایی چین، دانشگاه هاوایی در مانوآ، مؤسسه فیزیک فنی شانگهای CAS و دانشگاه نانجینگ انجام شد، وجود آب را به شکل مولکول های هیدروکسیل H2O یا OH در حوضه اقیانوس شمالی Procellarum بسیار نزدیک تر به استوای ماه یافته است.
گفتنی است منطقه ای که ماه نورد Chang'E-5 در آن فرود آمد، یک دشت گدازه ای است که از برخی از جوان ترین بازالت های موجود در ماه ساخته شده است. به گزارش سیناپرس، با استفاده از فناوری طیف سنج کانی شناسی قمری (LMS) نصب شده روی این ماه نورد، آنالیز طیفی نور منعکس شده از سنگ های سطح ماه در مجاورت این کاوشگر انجام شد.
به گفته این تیم، گرمای خارج شده از سطح ماه در طول روز می توانست رکورد های طیفی را تحت الشعاع قرار دهد، اما استفاده از یک مدل تصحیح حرارتی به دانشمندان این امکان را می دهد تا علامت طیف نگاری آب را مشاهده کنند.
مطالعات پیشین نشان دهنده وجود بیش از ۱۲۰ پی پی ام آب در ماه بود که مشابه مقدار یافت شده در نمونه های بازگردانده شده به زمین است. به باور محققان، این میزان آب احتمالاً نتیجه مولکول هایی است که توسط بادهای خورشیدی به ماه آورده شده است. بررسی های جدید اما نشان دهنده وجود آب در ماه در حدود ۱۸۰ پی پی ام است. این مقیاس می تواند به این معنی باشد که ممکن است منابع آب دور از قطب های ماه وجود داشته باشد که در صخره هایی محبوس شده است و روزی می توان از آنها بهره برد.
شرح کامل این تحقیقات در آخرین شماره مجله تخصصی Science Advances منتشر شده است.
مترجم: ناصر پورقدیمی
