به گزارش سیناپرس، اولین و مهمترین سؤالی که در ذهن هر شیمی دان و پزشک برای مبارزه با سرطان و شیمی درمانی وجود دارد اینست که چگونه می توان شیمی درمانی را ایمن تر کرد.
شیمی درمانی استاندارد که با نام داروی دوکسوروبیسین شناخته می شود، هیچ مکانیسم داخلی ندارد که تعامل آن را فقط به سلول های سرطانی محدود کند و حتی سلول های سالم را نیز از بین می برد. در نتیجه، دانشمندان پیوسته تلاش می کردند تا مواد شیمیایی سرگردان را در بدن کنترل کنند، اما تکنیک هایی که به کار گرفته شد تا حد زیادی بی اثر بود.
متأسفانه، شیمی درمانی کنترل نشده بسیار به سیستم بدن آسیب زده و می تواند باعث بیماری های بیشتری شود و کیفیت زندگی را کاهش دهد.
در امتداد این تحقیقات و در پژوهشی جدید، دانشمندان دانشگاه پن مجموعه ای از نانومواد مهندسی شده را ایجاد کردند که مواد شیمیایی سرگردان در بدن را به دام می اندازد. در این طرح محققان توانستند نانوکریستال های سلولز مودار را که نانوذرات نیز نامیده می شوند، به وجود آورند. همانطور که از نام مودار پیداست، میلیون‌ها زنجیره پلیمری در آن وجود دارد که انتهای آن مو نامیده می شود. ماده فوق به دلیل این ویژگی، مقدار بیشتری دارو را به خود جذب می کند یعنی بسیار فراتر از مقداری که توسط دستگاه های قبلی مانند رزین یونی تبادلی و نانوذرات گرفته شده بود.
دکتر شیخی پژوهشگر و استادیار مهندسی شیمی و بیومدیکال اظهار داشت: برای کاهش اثرات داروهای سرطان روی سلول های غیرهدف در طول و بعد از شیمی درمانی موضعی، حذف سیستمیک آنها ضروری است.
علاوه بر این، شیخی تأیید کرد که هیچ فناوری شناخته شده‌ای برای جذب فوق ظرفیتی مبتنی بر نانوذرات وجود ندارد و این کشف می تواند به طور گسترده درمان سرطان و همچنین نتیجه را بهتر کند. در پرتو این کشف، دانشمندان اکنون می توانند دوزهای بالاتری از شیمی درمانی را که مؤثرتر هستند، بدون خطر گسترش شیمی درمانی و آسیب رساندن به بافت های سالم مجاور انجام دهند.
به منظور توسعه دستگاهی که بتواند به طور موثر شیمی درمانی را کنترل کند، دانشمندان مجبور شدند الیاف سلولز موجود در خمیر چوب نرم را با مواد شیمیایی ترکیب کنند. علاوه بر این، آنها موها را در برابر شرایط یونی خون با ایجاد بار منفی به آنها پایدار می کنند. این در تضاد آشکار با نانو ذرات معمولی است که در تماس با خون بی اثر می شوند و به همین دلیل مقدار داروی دارای بار مثبت را تقریباً ناچیز می کند.
همچنین، محققان اثربخشی دستگاه را روی سرم انسانی یعنی خون بدون گلبول‌های قرمز، سفید و پلاکت‌ها آزمایش کردند و نتایج نشان داد که ۶ هزار میلی گرم دوکسوروبیسین توسط یک گرم کریستال سلولز مودار پاک می شود. نکته بسیار مهم اینست که محققان متوجه شدند که نانوبلورها هیچ گونه سمیت سلولی یا اثر نامطلوبی روی خون یا سایر سلول ها ندارند که این در واقع می تواند راهی برای رهایی از مشکلات شیمی درمانی باشد.
به گزارش سیناپرس، این پیشرفت علمی در شیمی درمانی به این معنی است که ما در نهایت می توانیم محدودیت های درمانی سرطان را تا حد قابل توجهی افزایش دهیم. این امکان با سایر فناوری ها وجود نداشت و این کشف می تواند در بخش های دیگر پزشکی و خارج از پزشکی که جداسازی اجزای آن حیاتی است نیز مفید باشد.
مترجم: سامیه خسروی زاده
منبع: gilmorehealth