به گزارش سیناپرس، فناوری پوشیدنی و حسگرهای هوشمند در دهه گذشته به طور فزاینده ای محبوب شده اند، اما یکی از چالش های موجود، ارائه راهی برای تامین انرژی همه این ابزارها بدون استفاده از سیم یا باتری است. محققان دانشگاه اوزاکا در ژاپن راه حلی بی سیم و بدون باتری را برای حل این مشکل ارائه کرده اند.
محققان می گویند مشکل اصلی فناوری های پوشیدنی توانایی حفظ انرژی آنها برای مدت طولانی است. این فناوری پیشگامانه می تواند همه چیز را تغییر دهد. به گزارش خبرگزاری sinapress، دکتر آندریاس پتریتز (Andreas Petritz) یکی از پژوهشگران این تحقیقات در بیانیه ای توضیح می دهد: فناوری های پایشگر سلامت ما ممکن است به عنوان بخشی از غربالگری بیماری های مرتبط با سبک زندگی مانند اختلالات قلبی، نشانه‌های استرس، و آپنه خواب استفاده شوند.
در این پروژه محققان از ترکیبی که به عنوان یک ماده فروالکتریک شناخته می شود، استفاده کردند که می تواند انرژی خود را از حرکت عادی انسان تامین کند که اصطلاحا به آن اثر پیزوالکتریک می گویند. این امر به این دلیل است که این ماده حاوی کریستال هایی است که می توانند به طور خود به خود بار مثبت و منفی داشته باشند.
محققان یک جریان الکتریکی قوی را روی مقدار کمی از ماده به اندازه فقط یک میکرون ضخامت، اعمال کردند. در ادامه پژوهشگران دریافتند این ماده در تبدیل حرکت طبیعی به ولتاژهای الکتریکی کوچک بسیار کارآمد است.
این جریان ها می توانند به سیگنال هایی برای حسگرهای پزشکی تبدیل شده یا برای برداشت انرژی مورد استفاده قرار گیرند. محققان می گویند اگر تکه‌های چندلایه روی مفصلی مانند زانو و آرنج قرار گیرند، می توانند روزانه تا ۲۰۰ میلی ژول از حرکت طبیعی فرد انرژی تولید کنند. این میزان انرژی برای نظارت بر پارامترهای قلبی عروقی بیمار برای چندین بار در روز کافی است.
به گزارش سیناپرس، به دلیل نازک بودن تکه‌ها، این فناور پوشیدنی به سختی قابل مشاهده هستند و این موضوع باعث می شود بررسی های سلامت روزانه کمتر تهاجمی و ناخوشایند باشند.
پروفسور سویوشی سکیتانی (Tsuyoshi Sekitani) پژوهشگر ارشد این مطالعات می گوید: ما انتظار داریم که یافته های ما به توسعه سایر سیستم‌های حسگر از نوع ورقه ای کمک کند که می توانند نظارت دقیق زیستی را هنگام چسباندن به سطح پوست انجام دهند. او همچنین اعلام کرد که این فناوری حتی می تواند از طریق تلفن هوشمند یا رایانه نظارت شود.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Nature Communications منتشر شده و در دسترس علاقه مندان است.
مترجم: مهنوش فلاحی پناه