ساخت سازه ای جلبکی که جای درختان در جذب کربن را می گیرد

به گزارش سیناپرس، تغییرات اقلیمی فرایند کهنی که همواره در ماهیت کره زمین نهادینه شده است بنابراین می توان گفت، انقراض و نوزایی ها نتایج تحولات بزرگ اقلیمی این کره آبی و خاکی است. اینگونه که بعد از هر انقراض، ریز موجوداتی که عموما سختی دوست هم هستند، زنجیره های حیات را نگه داشتند و با زایش و پرورش در محیط های خاص توانستند منشا حیات موجودات دیگر را رقم بزنند.  

اما بشر در طول یک قرن اخیر، به سرعت این تغییر و تحول افزوده است و با افزایش انتشار گازهای گلخانه ای در جو، چرخه حیات را با اختلال مواجه کرده است. این اختلال باعث شده آسیب های جبران ناپذیری از جمله ذوب شدن ذخایر آب شیرین، گرمای بیش از حد هوا، بالا آمدن سطح آب های آزاد و غیره را به طبیعت کره زمین بزند.

گفتنی است، علاوه بر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای که باید یکی از اقدامات مهم بشر باشد، ساخت ابزار هایی برای سازگاری با شرایط فعلی طبیعت هم باید رویکردی مهم برای اتخاذ از سوی انسان مدنظر قرار گرفته شود. از این رو ساخت ابزارهایی که به این سازگاری کمک کند، یکی از پیشران های مهم در شرکت ها و پژوهشکده های دانش بنیان است که می تواند جزو برنامه های جدی آن ها برای برون رفت از معضلات گرمایش جهانی قرار گیرد.

در این رابطه مریم عامری، عضو هیات علمی گروه بیوتکنولوژی صنعتی جهاد دانشگاهی خراسان رضوی از ساخت سازه ای خبر می دهد که بر مبنای پرورش جلبک های آب های شور و شیرین ساخته می شود و می تواند به سان یک درخت دی اکسید کربن و آلاینده های هوا را جذب و اکسیژن به هوا ارسال کند. طبق گزارش پژوهشگران ظرفیت یک متر مکعب از ریزجلبک در آب با صد اصله درخت به لحاظ جذب دی اکسیدکربن برابری می کند. ریزجلبک ها می توانند فتوسنتز انجام دهند این کار به آنها این امکان را می دهد تا از انرژی خورشید برای جذب دی اکسید کربن استفاده و آن را به کربن عالی و اکسیژن تبدیل کنند.

وی در گفتگو با خبرنگار سیناپرس می گوید؛ «کپسول اکسیژن زای «روبیسکو» به منظور تصفیه آب و هوا، سازه ای با کاربرد جلبکی است که می تواند جای درخت را در تولید اکسیژن و جذب دی اکسید کربن بگیرد؛ در واقع هدف نهایی از ساخت چنین سازه ای کاهش آثار گرمایش جهانی و جلوگیری از افزایش دمای زمین است.» گفتنی است نزدیک به یک دهه می شود که این سازه برای نخستین بار در اروپا در قالب یک پروژه کاربردی راه اندازی شد.  

 با توجه به توانایی جلبک ها در جذب آلاینده های آب و هوا و همچنین نقش مولد آن ها در اکسیژن زایی و جذب دی اکسید کربن، مکان هایی که در معرض آلودگی های زیست محیطی قرار دارد، با جانمایی این سازه می توان از توانایی ذاتی ریزجلبک ها در راستای تصفیه هوا بهره مند شد. به گفته عامری، این سازه مانند یک درخت بیوتکنولوژیک آلاینده های گازی و دی اکسید کربن موجود در هوا را می گیرد و اکسیژن تولید می کند.

وی با اشاره به مزایای به کارگیری این سازه در مکان هایی که امکان کاشت درخت وجود ندارد، می گوید؛ «از آنجایی که برخی از مکان ها در فضای شهری و سکونت گاهی امکان کاشت درخت و ایجاد فضای سبز را ندارد، می توانیم از این سازه برای تصفیه هوا در مکان های مذکور بهره گرفت و آلاینده یا بیشتری را جذب کرد.»

این پژوهشگر معتقد است، در واقع با استفاده از قابلیت های ریز جلبک ها که در این سازه به کار رفته است توانستیم یک درخت مصنوعی با قدرت جذب بالای آلاینده های هوا بسازیم.

همانگونه که اشاره شد، جلبک ها یکی از موجودات ضروری برای تولید اکسیژن در کره زمین به شمار می روند و با توجه به تنوع اقلیمی حاکم بر ایران و زیست پذیری جلبک ها در اقلیم های گوناگون در گام نخست جداسازی می شوند. عامری در تشریح این فرایند می گوید؛ «شرایط زیستی همساز با جلبک هایی که در آب شور و شیرین رشد می کنند، معمولا این سازه ها باید در محیط های بسته شهری نظیر زیر پل ها و مکان هایی که خالی از پوشش گیاهی است، قرار داده شود.»

سازه به صورت آکواریوم دارای ستون های شیشه ای حاوی ریزجلبک به صورت آزاد و تثبیت شده عامری ادامه می دهد، کپسول اکسیژن ساز «روبیسکو» به گونه ای طراحی شده است که می تواند طیف دمایی موجود در ایران را تحمل کند. بنابراین تفاوت دمایی شب و روز و موقعیت های جغرافیایی متفاوت مانع کارایی این سازه نمی شود.

به گفته وی، هر یک متر معکب جلبک با صد اصله درخت کارآیی دارد. بنابراین توانایی جذب عدد قابل توجهی از میزان دی اکسید کربن را دارد و می توانیم به کپسول طبیعی اکسیژن ساز به عنوان یک انتخاب کارآمد در راستای کاهش گرمایش جهانی نگاه کرد.
 

گزارش: مهتاب دمیرچی

No tags for this post.