دکتر قربان‌علی سبکتکین ریزی گفت: توسعه و پیشرفت جوامع بشری معمولا از الگوهایی که از نیمه قرن 20 پدیدار شد و گسترش یافت تبعیت می‌کند. مهمترین و معروف‌ترینِ این الگوها، توسعه اقتصادی از طریق نوسازی و توسعه از طریق قطع وابستگی اقتصادی بود.
وی ادامه داد: الگوی اول که منشأ فکری آن در آمریکا بود و اصولا به مکتب نوسازی معروف شد توسعه را فرایندی خطی و شامل تبدیل جوامع کشاورزی سنتی به جوامع صنعتی مدرن تصویر می‌کرد. از معروف‌ترین نظریه‌پردازان این مکتب در حوزه توسعه اقتصادی والت رستو است که مدل سرمایه‌دارانه‌ای را مطرح کرد و آن را به همه جوامع، تعمیم‌پذیر دانست. به نظر وی، جامعه برای نیل به توسعه اقتصادی بايد از مراحل جامعه سنتی، پیش‌شرط‌های جهش، جهش، بلوغ و مصرف انبوه عبور كند.
استادیار جامعه‌شناسی دانشگاه خوارزمی افزود: الگوی دوم توسعه که در مقابل الگوی اول مطرح شد ولی نتوانست مانند آن سلطه بارزی پیدا کند الگوی توسعه‌نیافتگی و وابستگی بود که به مکتب وابستگی معروف شد. تا کنون در جوامعِ به اصطلاح توسعه‌نیافته، علوم انسانیِ توسعه، صرفا معطوف یکی از این دو مکتب یا الگوی تحول و پیشرفت بوده است. آنچه اهمیت دارد این است که هر دوی این الگوها و حتی الگوهای جدیدتری که پس از طرح مسئله جهانی شدن و پی‌آمدهای آن مطرح شده‌اند همگی از آبشخور فکری و فرهنگی واحدی نشات می‌گیرند و به اردوگاه نظری – فلسفی واحدی تعلق دارند که از آن با نام اردوگاه غرب یاد می‌شود.
به گزارش دفتر ارتباطات مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، سبکتکین ریزی اظهار كرد: این اردوگاه از نظر هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی نوعی از علوم انسانی را رشد داده که الگوهای توسعه منبعث از آن، الگوی غربی نام دارد اما سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که ثمره انقلاب شکوهمند اسلامی است مانند سرچشمه خود با کنار زدن لغزش‌گاه‌های وابستگی و با تکیه بر توان بومی خود، سرمنشأ پیشرفتی شده است که الهام بخش از آموزه‌های قرآنی و وحیانی است و منطبق با ویژگی‌های جامعه ایران است.
No tags for this post.