چرا زمین حلقه سیاره ای ندارد؟
به گزارش سیناپرس، مطالعه سیارات موجود در منظومه شمسی نشان می دهد تقریبا تمام سیارات غول پیکر گازی در منظومه شمسی از قبیل مشتری، زحل، اورانوس و نپتون دارای حلقه ای در اطراف خود بوده یا به اصطلاح کمربند سیاره ای دارند. در نقطه مقابل سیارات صخره ای و سنگی از قبیل عطارد، زهره، زمین و مریخ فاقد این حلقه بوده و این موضوع همواره برای ستاره شناسان بحثی جالب و جذاب به شمار می رفته است. در این یادداشت به بررسی نظریات موجود در این زمینه می پردازیم.
در حال حاضر و از منظر ستاره شناسان دو نظریه در مورد چگونگی توسعه سیستم های حلقه در اطراف سیارات وجود دارد. آنها ممکن است از مواد باقی مانده از شکل گیری سیاره تشکیل شده باشند، یا بقایای قمری باشند که در اثر ضربه یا تصادم با جرمی دیگر از بین رفته یا به سادگی توسط کشش گرانشی والد خود از هم جدا شده اند. البته هنوز به طور دقیق مشخص نیست که چرا فقط غول های گازی حلقه دارند. با این حال، این واقعیت که غول های گازی در خارج از منظومه شمسی تشکیل شده اند، در حالی که سیارات سنگی فقط در منظومه شمسی داخلی شکل گرفته اند، ممکن است یک سرنخ باشد.
به باور برخی ستاره شناسان، شاید سیارات درونی در برابر برخوردهایی که می توانستند حلقه ها را تشکیل دهند محافظت می شدند، یا شاید حضور بیشتر قمرها در سیارات بیرونی منظومه شمسی به این معنی است که حلقه‌ها نیز در آنجا رایج تر شده اند. به گزارش سیناپرس، عامل دیگر ممکن است این باشد که سیارات بزرگتر به سادگی حجم بیشتری دارند که در آن یک سیستم حلقه می تواند تشکیل شود و پایدار بماند.
در این میان نکته جالب این است که دانشمندان معتقدند زمین نیز در گذشته دارای سیستم حلقه ای بوده است. در اوایل تاریخ، یک شی به اندازه مریخ با زمین برخورد کرد، که احتمالاً منجر به ایجاد یک حلقه متراکم از زباله در اطراف زمین شد. با این حال، برخلاف سیارات بیرونی، این سیستم حلقه ای زمین خیلی زود به هم پیوسته و ماه را تشکیل داد.
مترجم: نیروانا محمدحسینی
منبع: sciencefocus
