گذری بر آثار تاریخی چاه مرتاض علی شیراز

روی سنگ عکس یک شمع کشیده شده است .در وسط شعله شمع ، شعری به مضمون ذیل نوشته شده است.
( یا هو، ای تو را با هر دلی رازی دگر) و در تنه ی شمع این نوشته مشاهده میگردد: حضرت مرتاضعلی شاه که در قرن دوم هجری در این مکان به وصال معشوق رسید.
اغلب این پله ها وراهروها مانند آن با شمع های سوخته و نیمه سوخته ای که بازدیدکنندگان برای برآورده شدن آرزوهایشان روشن میکنند. نوررسانی میشود و از تاریکی بیرون می آید.

آنچه از مورخان و نقل قول ها بدست آمده است. بیانگر این میباشد که اغلب عارفان و بزرگان مکانهای خلوتی را برای چله نشینی و خود شناسی و نیایش انتخاب میکردند. و ساعت های زیادی را در آن مکانها به عبادت می گذرانده اند.
در مورد این محل هم نظرات متعددی وجود دارد .

برخی معتقدند این محل در قدیم آتشکده زرتشیان بوده.
و برخی باور دارند که این محل عبادتگاه زاهدی با نام مرتاض علی شاه بوده و در این محل چله نشینی میکرده است. و در همین محل به خاک سپرده شده است.

برخی از پیرمرد و پیرزن های قدیمی معتقدند که از اجداد خود شنیده اند. که حافظ شیرازی نیز در این محل چله می نشسته است .که البته مدرکی دال بر صحت آن در دست نیست و سینه به سینه نقل شده است.

این بنا از جاذبه های شیراز،به شماره ۹۴۳ در رديف آثار ملی ايران به ثبت رسیده و قدمت بخشهایی از آن نیز تقریبا به دوره های پیش از اسلام می رسد.

گزارش: محمدرضا قشقایی زاده