به گزارش سیناپرس، محققان مرکز بین المللی تحقیقات نجوم رادیویی (ICRAR) مدعی شدند که توانستند عکس هایی از تشعشعات رادیویی تولید شده توسط سیاهچاله در قلب کهکشان قنطورس A ثبت کنند.
به گفته محققان، سیاهچاله ها مکان هایی در فضا هستند که در آن ها گرانش به قدری قوی است که هیچ چیز حتی نور نمی تواند از کشش آن فرار کند. از آنجایی که نور از آن ها خارج نمی شود، سیاهچاله ها از نظر فنی نامرئی هستند. تلسکوپ های فضایی تا حدودی به دلیل سیگنال های رادیویی قدرتمندی که این سیاهچاله ها منتشر می کنند، می توانند وجود آن ها را تشخیص دهند.
مطالعات جدید نشان می دهد که وقتی سیاهچاله ها گازهای مجاور را می مکند، مواد را تقریباً با سرعت نور به بیرون پرتاب می کنند. این عمل باعث می شود که حباب های رادیویی طی صدها میلیون سال رشد کنند.
محققان از تلسکوپ Murchison Widefield Array (MWA) برای تماشای وقوع این پدیده در قنطورس A استفاده کردند. این رویداد اگرچه ممکن است زیاد واضح به نظر نرسد، اما در واقع مانند نگاه کردن به ۱۶ ماه کامل در کنار یکدیگر در آسمان شب است.
به گزارش سیناپرس، قنطورس A نزدیکترین کهکشان به راه شیری است. کهکشان های رادیویی می توانند سیگنال هایی تا میلیون ها برابر بزرگتر از یک کهکشان معمولی مانند کهکشان ما تولید کنند.
دکتر مک کینلی در ادامه توضیح می دهد که ما می توانیم به ویژه از قنطورس A چیزهای زیادی یاد بگیریم و آن را با جزئیات مشاهده کنیم. در این تحقیق ما توانستیم مشاهدات رادیویی را با داده‌های نوری و اشعه ایکس ترکیب کنیم تا به درک بهتر فیزیک این سیاه چاله‌های بزرگ کمک کنیم.
دکتر ماسیمو گاسپاری (Massimo Gaspari) اخترفیزیکدان از موسسه ملی اخترفیزیک ایتالیا در رابطه با موضوع فوق اینگونه توضیح می دهد که در این مدل، ابرهای گاز سرد در هاله‌ی کهکشانی متراکم شده و به نواحی مرکزی باریده و سیاهچاله عظیم را تغذیه می کنند.
سیاهچاله که توسط این باران تحریک می شود، با پرتاب انرژی از طریق جت‌های رادیویی به شدت واکنش نشان می دهد.
به گزارش سیناپرس، دکتر مک کینلی در خاتمه توضیحاتش اضافه می کند که قنطورس A در مرکزش روشن تر است، چراکه در مرکز فعالیت بیشتر بوده و انرژی بسیار بیشتری برای دیدن تلسکوپ‌های ما وجود دارد.
شرح کامل این پژوهش و یافته های آن به همراه تصاویر ثبت شده در مجله تخصصی Nature Astronomy منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده