خطری که فضانوردان را تهدید می کند
به گزارش سیناپرس، مطالعاتی که روی کارگران منزوی در قطب جنوب انجام شد، نشان می دهد پس از مدت زمان طولانی، فقدان احساسات مثبت و اثر بازگشت حتی زمانی که کارگران آماده رفتن به خانه بودند، مشاهده می شد.
محققان معتقدند این موضوع می تواند ماموریت های فضایی آینده را به خطر بیندازد، زیرا احساسات مثبت و امید برای بازگشت از یک محیط پرفشار مانند یک فضاپیما بسیار مهم است.
دانشمندان دانشگاه هیوستون (Houston) فهرستی برای تشخیص تغییرات سلامت روان در محیط های محدود و منزوی شدید (ICE) ارائه کرده و از افرادی که در دو ایستگاه قطب جنوب کار می کردند خواستند وضعیت روانی خود را گزارش دهند. آنها دریافتند که احساسات مثبت این افراد در طول ماه ها کاهش یافته و با گذشت زمان شرکت کنندگان کمتر از استراتژی هایی برای تقویت خلق و خوی خود استفاده می کنند.
به گزارش سیناپرس، کندیس آلفانو (Candice Alfano)، پروفسور روانشناسی دانشگاه هیوستون در این رابطه چنین توضیح می دهد: بارزترین تغییرات روانی در بین این افراد در زمینه احساسات مثبت مشاهده شد، به طوری که ما شاهد کاهش مداوم از شروع تا پایان ماموریت ، بدون شواهدی از «اثر بازگشت» بودیم در حالی که شرکت کنندگان در حال آماده شدن برای بازگشت به خانه بودند.
تحقیقات پیشین هم در فضا و هم در محیط های قطبی تقریباً منحصراً بر حالات عاطفی منفی از جمله اضطراب و علائم افسردگی متمرکز شده اند، اما احساسات مثبت مانند رضایت، اشتیاق و امیدواری، ویژگی‌های ضروری برای کار در محیط های پرفشار هستند.
آلفانو و تیمش در ایستگاه های ساحلی و داخلی قطب جنوب، با استفاده از MHCL علائم سلامت روان شاغلین این مراکز را در طول ۹ ماه، از جمله سخت ترین ماه های زمستان، ردیابی کردند. یک ارزیابی ماهانه همچنین تغییرات در شکایات فیزیکی، نشانگرهای زیستی استرس مانند کورتیزول و استفاده از استراتژی های مختلف تنظیم هیجان برای افزایش یا کاهش برخی از احساسات را بررسی کردند. به گزارش سیناپرس، بر اساس این مطالعات می توان نتیجه گرفت، فضانوردانی که زمان طولانی را در فضا می گذرانند با عوامل استرس زا مانند انزوا، حبس، فقدان حریم خصوصی، چرخه تغییر نور، تاریکی، یکنواختی و جدایی از خانواده مواجه می شوند.
به گفته پژوهشگران احساسات منفی در سراسر مطالعه افزایش یافته است، اما تغییرات متغیرتر بوده و توسط شکایات فیزیکی قابل پیش بینی بودند. شرکت کنندگان با افزایش زمان حضورشان در ایستگاه ها، تمایل داشتند از استراتژی های موثر کمتری برای تنظیم احساسات مثبت خود استفاده کنند.
آلفانو در این رابطه تاکید کرد: ما تغییرات قابل توجهی را در عملکرد روانی مشاهده کردیم، اما الگوهای تغییر برای جنبه های خاص سلامت روان متفاوت بود. بنابراین، مداخلات و اقدامات متقابل با هدف تقویت احساسات مثبت ممکن است در کاهش خطرات روانی در شرایط شدید حیاتی باشد.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در اخرین شماره مجله Acta Astronautica منتشر شده و قابل دسترس است.
مترجم: زهرا همراز
