به گزارش سیناپرس، بسیاری از بیماران سرطانی که روند درمان خود را طی می کنند به دلیل عوارض جانبی این روش های درمانی دچار مشکلاتی در بافت های مرتبط با قلب و عروق خود می شوند. متاسفانه در حال حاضر هیچ راه موثری برای پیشگیری از چنین عوارض قلبی پس از درمان سرطان وجود ندارد اما تحقیقات جدید انجام شده توسط تیمی از پژوهشگران نروژی ممکن است به زودی همه چیز را تغییر دهد.
دانشمندان دانشگاه علم و صنعت نروژ (NTNU) در بررسی های خود کشف کرده اند که یک پروتئین خاص می تواند از آسیب قلبی ناشی از درمان سرطان محافظت کند.
مورتن هویدال، پژوهشگر دپارتمان گردش خون و تصویربرداری این دانشگاه در رابطه با موضوع فوق اعلام کرد: ما در مطالعات خود مشاهده کرده ایم که پروتئین NOR-1 می‌تواند محافظت گسترده ای در برابر آسیب ناشی از درمان سرطان ایجاد کند.
یکی از درمان های سرطان که باعث ایجاد مشکلات قلبی در برخی بیماران می شود، داروی سیتوتوکسیک Doxorubicin یا DOX است. متاسفانه سیتوتوکسین آزاد شده توسط این دارو برای حمله به سلول های سرطانی می تواند به سلول های قلب سالم نیز حمله کند.
قابل توجه است، تحقیقات قبلی قبلاً نشان داده بود که پروتئین NOR-1 در کمک به بیماران مبتلا به هیپوکسی یا کمبود اکسیژن کاملاً مؤثر است. به باور محققان، تجویز NOR-1 به بیماران دارای اختلال کمبود اکسیژن می تواند به زنده ماندن سلول های بیشتری کمک کند. به گزارش سیناپرس، NOR-1 در واقع یک ماده طبیعی در انسان است که معمولا پس از ورزش و داشتن فعالیت بدنی شدید، در بدن افراد آزاد می شود.
اگرچه مطالعات قبلی نشان می‌دهد که ورزش منظم برای قلب مفید است، اما این تحقیق نشان می‌دهد که استفاده مستقیم از NOR-1 می‌تواند خطر آسیب قلبی را حداقل در محیط آزمایشگاهی کاهش دهد.
در این مطالعات، محققان از روش های مختلفی برای آزمایش تأثیر پروتئین بر سلول های انسانی در آزمایشگاه استفاده کردند.
هویدال در این رابطه می افزاید: این آزمایش ها نشان داد که در پی استفاده از این پروتئین خاص، سلول های کمتری از بین رفته و سلول های قلب سالم می مانند.
به گزارش سیناپرس، اعضای تیم پژوهشی فوق به این نتیجه رسیدند که NOR-1 می تواند در برابر برخی از آسیب های وارد شده توسط داروی DOX از سلول های سالم قلب محافظت کند. آنها اضافه می کنند که تحقیقات بیشتری برای تأیید این یافته ها ضروری است، اما این یافته های آزمایشگاهی شروع امیدوارکننده ای است.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Biomedicnes منتشر شده است.
مترجم: نیروانا محمدحسینی