پژوهش های جدید نشان می دهد ، مهمترین دلیل علاقه برخی افراد به شیرینی ها و شکلات ، ریشه در مسایل ژنتیکی داشته و در واقع عامل علاقه به شکلات و شیرینی از والدین به فرزندان به ارث می رسد .
دانیل هوانگ (Daniel Hwang) از پژوهشگران اپیدمیولوژیست های ژنتیک موسسه تحقیقاتی QIMR Berghofer در استرالیا در تحقیقات جدید انجام شده ، دریافته است که یک مجموعه از ژن ها درک و شناخت فرد از طعم شیرین را صرف نظر از قند طبیعی یا جایگزین ، تحت تاثیر قرار می دهند .
او در رابطه با داده های به دست آمده از پژوهش ها و بررسی های انجام شده بر روی داوطلبان دوقلوی کوئینزلند می گوید ، شواهد قوی و مدارک قطعی نشان می دهد که سی درصد تنوع درک طعم شیرین را می توان به عوامل ژنتیکی نسبت داد .
قابل ذکر است که در این بررسی ها 243 جفت دوقلوی همسان ، 452 جفت دوقلوی غیر همسان و 511 فرد عادی شرکت داشتند . از این افراد خواسته شده بود که طعم های مختلف شیرین را چشیده و میزان شیرینی چهار طعم فروکتوز، گلوکز و دو شیرین کننده مصنوعی بدون کالری دیگر را تخمین بزنند . شرکت کنندگان برای تخمین زدن درجه شیرینی مواد ارائه شده ، می بایست مقیاس های مشخص شده از درجه بدون هر گونه طعم شیرین تا شیرین ترین حد آن را تعیین می کردند .
بر اساس اظهارات هوانگ می توان گفت که این تحقیقات راه حلی برای بر طرف کردن اختلالات چشایی را فراهم می کند چرا که حس چشایی نقش مهمی در انتخاب الگوی غذایی افراد داشته و می تواند به عنوان یک عامل خطر در بیماری های قلبی ، دیابت و سکته محسوب شود .
با توجه به نتایج این پژوهش ها می توان هفتاد درصد درک طعم شیرین را به عوامل محیطی مرتبط دانست ، با این حال به اعتقاد پژوهشگران هنوز هم امکان تغییر عادات غذائی و حذف مواد غذائی مضر از برنامه روزانه رژیم غذائی وجود داشته و با کمک اراده قوی می توان بر این وسوسه ژنتیکی غلبه کرد . این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله تحقیقات دوقلوها و ژنتیک انسانی (Twin Research and Human Genetics) به چاپ رسیده و قابل دسترسی است.
No tags for this post.