ولی تحقیقات جدید به چاپ رسیده در مجله انجمن پزشکی آمریکا نشان می دهد کسی که دچار ایست قلبی می شوند می تواند با کمک اطرافیانش زنده بماند و نکته قابل توجه اینجاست مردم تصور می کنند که تنها تنفس دهان به دهان است که می تواند به بیماران کمک کند، در صورتی که تنفس دهان به دهان به عنوان بخشی از کمک های اولیه شناخته می شود. شما می توانید با فشار قفسه سینه شخصی که ایست قلبی کرده است، خون را مجددا در بدن آن به گردش انداخته و زندگی آن را نجات دهید.
متاسفانه، تعداد زیادی از بیماران ایست قلبی به بیمارستان نمی رسند و همیشه اطرافیان مریض چشم انتظار رسیدن دکتر هستند در صورتی که شانس زنده ماندن بیمار در مدت یک دقیقه به 10 درصد افت می کند. بنیاد قلب انگلستان اعلام کرده است که تنها یک نفر از 10 نفری که در بیرون بیمارستان دچار حمله قلبی شده است، زنده می ماند و برخی به دلیل کمبود اکسیژن دچار اختلالات مغزی می شوند.
انجمن پزشکی آمریکا در مطالعه ای در مدت 4 سال اطلاعات بسیاری از 4961 مورد ایست قلبی بدست آورد. در این مدت کمپین هایی در سراسر آمریکا تشکیل شد که کمک های اولیه شامل نحوه فشار بر روی سینه و استفاده از دستگاه شوک الکتریکی برقی را قبل از رسیدن آمبولانس به مردم آموزش دهند. زنده ماندن بیماران با عملکرد مغزی مناسب به 37 درصد افزایش یافت و درصد مریضانی که توسط اطرافیان قبل از رسیدن آمبولانس تحت کمک های اولیه قرار می گرفتند، به 49.4 درصد رسید.
پس در نتیجه یادگیری و آموزش کمک های وِزه اولیه می تواند بسیار کارآمد باشد. در این حالت خاص، یعنی پس از ایست قلبی، ماساژ مداوم قلب و یا فشار بر روی قفسه سینه می تواند بهتر از هر کاری باشد. ماساژ مداوم قلب و یا فشار بر روی قفسه سینه از ساده ترین کمک های اولیه به حساب می آید و توسط اتحادیه قلب آمریکا و انگلیس توصیه شده است که اطرافیان مریض پس از تماس با اورژانس باید قسمت میانی سینه را محکم و بدون وقفه در حدود 100 با در دقیقه فشار دهید تا زمانی که نیرو های امدادی و اورژانس از راه برسند. در ایالات متحده، ایست قلبی بیشتر در مسابقه ها و محل های تجری اتفاق می افتد و در انگلستان بیشتر در ایستگاه های قطار و فرودگاه ها رخ می دهد.