به گزارش سیناپرس، شاید شما هم این مساله را تجربه کرده باشید که صدای ضبط شده خود را از یک کاست و یا یک فیلم خانوادگی شنیده و احساس بدی را نسبت به آن داشته اید. یک پزشک جراح که در درمان بیماران مبتلا به مشکلات صوتی تخصص دارد، به طور معمول صحبت های بیمارانش را ضبط می کرد تا از این طریق بتواند دریابد که آیا جراحی یا صوت درمانی منجر به بهبودی بیمارانش می شود یا خیر. وی از اینکه بسیاری از بیمارانش با شنیدن صدایشان که برایشان پخش می شد، به وضوح احساس ناراحتی می کردند، شگفت زده شد و تصمیم گرفت در یک کار تحقیقاتی به بررسی این مسئله بپردازد که چرا ما از صدای خودمان بدمان می آید؟
به نظر می رسد این ناراحتی دلایل ترکیبی از فیزیولوژی و روانشناسی داشته باشد. به عنوان مثال، صدای ضبط شده به طور متفاوتی نسبت به صدای تولید شده هنگام صحبت کردن به مغز شما منتقل می شود. هنگام گوش دادن به صدای ضبط شده، صدا از طریق هوا گوش شما منتقل می شود. در این فرایند، انرژی صدا باعث ارتعاش پرده و استخوان های کوچک گوش می شود. به گزارش سیناپرس، این استخوان ها سپس ارتعاشات صوتی را به بخش حلزونی شکل گوش منتقل می کنند که آکسون های عصبی را تحریک کرده تا سیگنال شنوایی را به مغز ارسال کند.اما هنگامی که صحبت می کنیم، صدای ما به شکل دیگری به گوش داخلی می رسد. در حالی که بخشی از صدا از طریق رسانش هوا منتقل می شود، بیشتر صدا به طور مستقیم از طریق استخوان های جمجمه هدایت می شود.
وقتی صدای خود را هنگام صحبت می شنویم، به دلیل ترکیبی از هدایت بیرونی و داخلی آن را متفاوت از صدای ضبط شده دریافت کرده و به نظر در این فرایند، می رسد هدایت استخوان داخلی فرکانس های پایین تر را تقویت می کند. به همین دلیل، مردم معمولاً هنگام صحبت کردن، صدای خود را عمیق تر و غنی تر حس می کنند. به گزارش سیناپرس، صدای ضبط شده در مقایسه با صدای ذهنی شما، می تواند نازک تر و بلندتر به نظر برسد که همین موضوع باعث می شود بسیاری از افراد، آن را ترسناک بدانند.
البته برای این موضوع جالب، دلیل دومی نیز وجود دارد. به باور محققان، شنیدن صدای ضبط شده شما توسط خودتان، تفاوت معناداری بین ادراک شخصی و واقعیت شما را آشکار می کند. از آنجایی که صدای شما منحصر به فرد بوده و جزء مهمی از هویت شخصی شما به شمار می رود، این عدم تطابق می تواند برای هر کسی آزار دهنده باشد.
مترجم: فاطمه کردی
منبع: bigthink