در اواخر قرن نوزدهم میلادی برای نخستین بار بود که به شیوه‌‌ای صنعتی برای تولید الیاف از منبع طبیعی مبتنی بر ژلاتین دست یافتیم. این الیاف نسبت به پشم ارزان‌تر بوده و واکنش آلرژیک کمتری را به همراه داشتند. با وجود اینکه تولید الیاف مصنوعی، نیاز به این دسته از الیاف را تا حد زیادی کاهش داد، اما یک شیوه جدید تولید نخ مبتنی بر ژلاتین می‌تواند بار دیگر الیاف تولیدی با این ترکیب را روانه بازار کند. در این شیوه جدید، از کلاژن به دست آمده از ضایعات کشتارگاه‌ها برای تولید نوعی نخ با کیفیت خوب استفاده می‌شود.
در این شیوه، ابتدا ضایعات دامی نظیر پوست، استخوان و تاندون از کشتارگاه‌ها تهیه می‌شود. سپس از این مواد کلاژن به دست آمده و به ژل آبی تبدیل می‌شود. وقتی به این ژل گرما داده شده و حلّال ایزوپروپیل نیز به آن افزوده می‌شود، پروتئین موجود در کلاژن در این محلول ته نشین خواهد شد.
سپس این کلاژن برداشته می‌شود و از طریق یک سری سرنگ، به صورت یک رشته در می‌آید. این رشته‌ها نیز در یک ظرف حاوی اتانول قرار می‌گیرد. اتانول سبب می‌شود که این رشته روکش‌دار شده و در نتیجه سفت و قوام‌مند شود. سپس این رشته‌های باریک به هم بافته شده و به یک رشته نخ تبدیل می‌شود.
رشته حاصله در پایان درخشندگی بیشتری نسبت به پشم طبیعی دارد. با این حال این رشته آب زیادی را به خود جذب می‌کند. به همین دلیل پژوهشگران این ماده را در پلیمر اپوکسی قرار داده تا رشته‌ها بهتر به هم متصل شوند. همچنین رشته نهایی در فرمالدئید قرار گرفت تا استحکام بیشتری بیابد. در مرحله نهایی نیز «لانونین» بر روی این رشته قرار گرفت تا آن را درخشان‌تر سازد. این پژوهشگران امیدوارند بتوانند به زودی این فناوری را تجاری سازی کنند.
این پژوهش به تازگی در نشریه Biomacromolecules منتشر شده است.
No tags for this post.