استیو اشبی (Steve Ashby) از باستان شناسان دانشگاه یورک (University of York) انگلستان معتقد است که در قرن هشتم میلادی انگیزه حمله واکینگ ها چیزی بیش از کسب ثروت بوده است . در واقع فریفتن مرموزانه جهان آن سوی افق یک عامل بسیار مهم برای وایکینگ ها محسوب می شده است .
پژوهش های مبتنی بر انسان شناسی کلاسیک نشان داده که جنبه معنوی رمز و راز ، یک نیروی قدرتمند است و چیزی که سر کردگان گروه و مردم تحت نفوذ آن ها معمولا استفاده می کنند ، حفظ این پایگاه قدرت است . با توجه به این توضیحات استیو اشبی در مصاحبه ای مطبوعاتی اعلام کرد که زیاد هم مشکل نیست که بتوان این مساله را در عصر واکینگ ها تصور کرد و به انگیزه واقعی حمله آن ها پی برد .
این باستان شناس در اثبات ادعای خود استدلال می کند که اشیاء فلزی متعلق به قبایل ژرمن آنگلو- ساکسون (Anglo-Saxon) و فرانکیش (Frankish) و قبایل اروپای مرکزی سلتیک (Celtic) از بین نرفته اند چرا که وایکینگ ها از این اشیا برای به یاد آوردن حملات موفق خود استفاده کرده این اشیای فلزی به سمبل وضعیت و قدرت اقوام فوق بدل شدند . به این ترتیب کسانی که در این حملات شرکت کردند نه تنها به جمع کردن ثروت پرداختند بلکه توانستند برای خود شهرت و اعتبار کسب کنند .
استیو اشبی در ادامه توضیحاتش در رابطه با انگیزه های روانی وایکینگ ها در جنگ های خود می گوید : " به این ترتیب ماهیت روانی جنگ و حمله ، اهمیتی بیش از غنیمت و غارت داشت . به نظر می رسد این موضوع بیشتر در مورد پیروز میدان بودن و حفظ قدرت از طریق جادوی سفر (enchantment of travel) و انجام اعمال خاص بوده است . "
No tags for this post.