به گزارش سیناپرس، حتما توجه کرده اید که افراد برخی مواد غذایی را دوست داشته و بالعکس گروهی از همان غذاها متنفر هستند. غذاهایی مانند بادمجان، کرفس، لوبیا، پیاز داغ و … از جمله این موارد محسوب می شوند.
مطالعاتی که روی دوقلو های همسان و بررسی داده های ژنی شرکت های شخصی ژنومی انجام شده نشان می دهد، ژن هایی وجود دارند که بر حس چشایی، حس بویایی و حتی مراکز پاداش در مغز ما تأثیر می گذارند. به عنوان مثال، احتمال اینکه فردی احساس کند، گشنیز مزه صابون می دهد به دلیل نوع ژن گیرنده بو OR6AS است که وی از اجداد خود به ارث برده است.
به طور کلی مطالعات نشان می دهد ژن ها می توانند بر اینکه آیا می توان ترکیب تلخ فنیل تیوکاربامید را درک کرد یا نه، تأثیر بگذارند به طوری که حدود ۳۰ درصد اروپایی ها تنوع ژن گیرنده طعم TAS2R38 را دارند که باعث می شود مزه کلم را کور کند. به گزارش سیناپرس،حتی میزان پاسخ دهی مراکز پاداش مغز فرد به بیکن می تواند به دی ان ای آن فرد برگردد. افرادی که به این خوراکی گوشتی یعنی بیکن معتاد هستند باید ژن CNTN5 موجود در دی انی ای خود را مقصر این قضیه بدانند.
البته باید این نکته را در نظر بگیریم که ترجیحات غذایی ما فقط از ژن های ما ناشی نمی شود. نوزادان در رحم مایع آمنیوتیک را مزه می کنند و به همین دلیل نوزادان تازه متولد شده طعم و بوی ترکیباتی را ترجیح می دهند که مادرانشان در دوران بارداری به میزان بیشتری مصرف می کرده اند.
بنابراین مادران باردار باید بدانند که یک رژیم غذایی متنوع و سالم در دوران بارداری می تواند به کودکانشان برای پیروی از رژیم های غذایی سالم موثر باشد.
حتی با وجود اینکه همه افراد از نظر ژنتیکی مستعد مشکوک شدن به ترکیبات تلخ هستند برای اینکه این ترکیبات معمولاً برای انسان سمی و خطرناک است، بیشتر افراد در طول زندگی یاد می‌گیرند مزه تلخی برخی از مواد غذایی مانند قهوه و شکلات را پس از کشف فواید آنها تحمل کرده و یا حتی آنها را دوست داشته باشند.
به گزارش سیناپرس،بنابراین ممکن است ژن ها تأثیر زیادی روی ذائقه افراد داشته باشند اما در کل باید دانست در این زمینه انسان اسیر ژن های خود نبوده ذائقه غذایی را می توان با عوامل خارجی و تمرین، تغییر و اثرات آن را کاهش داد.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: sciencefocus