هدف از این مطالعه تاثیر آلبومینوری بر سطح سرمی AGE و AOPP و رابطه بین آنها با توجه به آلبومینوری را در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم بررسی می کند که توسط منوچهر نخجوانی عضو مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم، بیمارستان ولیعصر، دانشگاه علوم پزشکی تهران و جمعی از همکارانش انجام شده است.
یافته ها تایید می کنند که این وضعیت التهابی محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته(AGE) و محصولات پروتئینی اکسیداسیون پیشرفته (AOPP) را تحت تاثیر قرار می دهد که به این منظور مطالعه مورد- شاهدی از 38 بیمار مبتلا به دیابت و میکروآبومینوری و 38 بیمار مبتلابه دیابت بدون آلبومینوری که از نظر جنسیت، سن و شاخص توده بدنی(BMI) با هم تک به تک جور شده بودند، مطرح شدند. همچنین سطح سرمی AGE و AOPP اندازه گیری شد.
براساس این پژوهش، تفاوت معناداری بین سطح سرمی AGE و AOPP بین دو گروه بدون آلبومینوری و میکروآلبومینوری یافت نشد و آنالیز رگرسیون لجستیک چند گانه ارتباط معناداری بین سطح سرمی AGE و AOPP در بیماران بدون آلبومینوری نشان داد که با تعدیل تاثیر سن، BMI، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک همچنان باقی ماند، در حالی که چنین رابطه ای در بیماران میکروآلبومینوری وجود نداشت.
یافته این مطالعه بیانگر آن است که رابطه موجود بین مولکول های نشان گر گلیکاسیون و اکسیداسیون در بیماران مبتلا به نفروپاتی از بین می رود. همچنین این اختلال در تعادل بین این مولکول ها می تواند پاتوژنز روندهای بیوشیمیایی که منجر به آسیب های عروقی در بیماران مبتلا به دیابت می‌شود را آشکار کند. به گزارش ایسنا، خلاصه این پژوهش در کتاب خلاصه مقالات بیست و ششمین کنگره جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران به چاپ رسیده است.