به گزارش سیناپرس، تصاویر زیرسطحی که اخیرا در ماموریت ناسا به مریخ موسوم به اینسایت با استفاده از داده های لرزه نگاری و تا عمق حدود 200 متری گرفته شده، نشان می دهد که در منطقه ای از این سیاره به نام الیزیوم پلانیتیا، یک لایه رسوبی کم عمق که بین جریان های گدازه ای قرار گرفته است، وجود دارد.
کره مریخ، تاکنون هدف ماموریت های علمی متعددی بوده است، اما ماموریت اینسایت ناسا، اولین ماموریتی است که به طور خاص نواحی زیرسطحی این سیاره را با استفاده از روش های لرزه نگاری مورد کاوش و اندازه گیری های مربوطه قرار می دهد.
کاوشگر اینسایت ناسا در 26 نوامبر 2018 به مریخ رسید و پس از فرود در منطقه الیزیوم پلانیتیا، شروع به انجام کاوش های مربوطه در این سیاره نمود.به گزارش سیناپرس، حالا دانشمندان دانشگاه ETH زوریخ واقع در سوئیس در یک مطالعه پژوهشی به بررسی داده های لرزه نگاری این کاوشگر برای تجزیه و تحلیل ترکیب الیزیوم پلانیتیا پرداخته و نتایج جالبی گرفته اند.
آن ها از این طریق نواحی زیرین سطح مریخ را از نواحی کم عمق تا اعماق حدود 200 متر بررسی کرده و دریافته اند که این منطقه از مریخ، دارای یک لایه اصطلاحا رگولیتی از مواد غالباً شنی با ضخامت تقریبی سه متر است که بالای یک لایه دیگر به ضخامت حدود 15 متر قرار گرفته که لایه دوم، از جنس سنگ های درشت و بلوک مانند است. این سنگ ها معمولا پس از برخورد شهاب سنگ، به سمت بیرون پرتاب شده و دوباره به سطح سقوط کرده اند.
اما دانشمندان فوق در زیر این لایه های بالایی، حدود 150 متر جریان گدازه ای را شناسایی کردند که تا حد زیادی با ساختار زیرسطحی مورد انتظار مطابقت دارد.به گزارش سیناپرس، آن ها با استفاده از تکنیک شمارش دهانه‌های آتشفشانی این سیاره، عمر لایه‌های کم‌عمق را حدود 1.7 میلیارد سال و مربوط به دوره آمازون و همچنین عمر جریان‌های عمیق‌تر گدازه‌ای را در حدود 3.6 میلیارد سال و مربوط به دوره هسپری برآورد کرده اند.
در این پژوهش، همچنین یک لایه اضافی به ضخامت 30 تا 40 متر شناسایی شده است که سرعت لرزه‌ای پایینی داشته و به همین دلیل احتمالا حاوی مواد رسوبی ضعیفی نسبت به لایه‌های بازالتی قوی‌تر است. به گفته مجریان این تحقیق، لایه فوق می‌تواند از مواد رسوبی تشکیل شده باشد که بین بازالت‌های هسپری و آمازون یا درون خود بازالت‌های آمازون قرار گرفته‌اند.
به گزارش سیناپرس، این یافته ها که در قالب یک مقاله تحلیلی در نشریه معتبر Nature Communications منتشر شده اند، به درک ما از تاریخچه تشکیل مریخ کمک می کنند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه