به گزارش سیناپرس،بر اساس تحقیقات جدیدی که توسط دانشمندان آمریکایی انجام شده است، برخی از اجداد جوندگان امروزی احتمالاً دچار عفونت‌های مکرر با کروناویروس‌های مشابه سارس می شده اند و این موضوع منجر به ایجاد تحمل و مقاومت آن ها در برابر عوامل بیماری‌زای فوق شده است.
این موضوع باعث افزایش این احتمال شده که جوندگان مدرن و امروزی مانند موش ها نیز به عنوان مخازن ویروس های مشابه سارس که در واقع نوعی کروناویروس هستند، مطرح باشند.
SARS-CoV-2، یعنی همان ویروسی که باعث عفونت کووید 19 می‌شود، منشأ مشترک بین انسان و دام دارد و از یک حیوان به انسان منتقل شده است. به گزارش سیناپرس،تحقیقات قبلی نشان داده اند که خفاش‌های نعل اسبی چینی، میزبان ویروس‌های متعددی شبیه ویروس کرونای عامل سارس هستند و این ویروس‌ها را بدون علائم شدید تحمل می‌کنند.
شناسایی سایر حیواناتی که مکانیسم‌های تحمل را در خود برای مقابله با کروناویروس‌ها به وجود آورده اند، برای آگاهی از مخازن ویروسی بالقوه که می‌توانند پاتوژن‌های جدید را به انسان منتقل کنند، مهم است.
در پژوهشی که در همین مورد توسط دانشمندان دانشگاه پرینستون ایالات متحده انجام شده است، یک تجزیه و تحلیل تکاملی در میان گونه‌های پستانداران درخصوص گیرنده‌های ACE2 که توسط ویروس‌های کرونا برای ورود به سلول‌ها مورد استفاده قرار می گیرند، به اجرا درآمده است.
به گزارش سیناپرس،بر اساس نتایج این پژوهش، پستانداران دارای توالی های بسیار مشخصی از اسیدهای آمینه در محل گیرنده های فوق هستند که تغییر تکاملی خاصی را در طول زمان نشان نداده است. اما جوندگان، تنوع بیشتر و وضعیت تکاملی بهتری را در این مورد داشته اند.
این نتایج نشان می دهند که عفونت‌های مشابه سارس، در گونه های موسوم به نخستیان که انسان نیز از آن ها به وجود آمده، محرک‌های تکاملی خاصی نبوده اند. اما برخی از گونه‌های جوندگان احتمالاً برای یک دوره تکاملی قابل‌توجه و طولانی در معرض عفونت‌های مکرر کروناویروس مشابه سارس قرار گرفته‌اند و همین موضوع باعث شده آن ها توان سازگاری بهتری را برای تحمل ویروس های فوق داشته باشند.
کشف فوق این احتمال را افزایش می دهد که برخی از گونه های جوندگان مدرن و امروزی به عنوان ناقلان بدون علامت کروناویروس های مشابه سارس مطرح باشند، مواردی که هنوز خود را نشان نداده و به صورت پنهان در طبیعت وجود دارند.
به گزارش سیناپرس،این یافته ها در نشریه بین المللی PLOS Computational Biology منتشر گردیده اند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه