انقلاب لنزهای مجهز به سنسور زیستی در چشم پزشکی
به گزارش سیناپرس، آیا لنزهای تماسی می توانند به یک تکنولوژی دیجیتال پوشیدنی مانند لنز تبدیل شوند که قادر به نظارت بر سلامت فرد باشد؟ این پرسش سال هاست که مهندسان و دانشمندان را درگیر خود کرده است. به تازگی محققان دانشگاه آمریکایی پردو (Purdue) تلاش کردند تا حسگرهای الکترونیکی را در لنزهای استاندارد ادغام کنند. این فناوری ثبت شده قادر است فیزیولوژی چشمی که می تواند در تشخیص و درمان بیماری های مختلف چشم کمک کند را کشف نماید.
گفتنی است آزمایش ها و مطالعات ساخت این لنزهای چشمی پیشگامانه که قادر به تشخیص مشکلات سلامت چشم هستند،در ماه مارس سال ۲۰۲۱ برابر با اسفندماه ۱۳۹۹، آغاز شده بود.
چی هوان لی (Chi Hwan Lee)، استادیار مهندسی زیست پزشکی و مهندسی مکانیک دانشگاه پوردو و از پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی در این رابطه گفت: این فناوری برای تشخیص بدون درد یا تشخیص زودهنگام بسیاری از بیماری های چشمی از جمله گلوکوما یا آب سیاه بسیار مفید خواهد بود. از زمان اولین اختراع مفهومی توسط لئوناردو داوینچی، تمایل زیادی برای ساخت و استفاده پلتفرم های زیست پزشکی قابل پوشیدنی چشم مانند لنزهای چشمی وجود داشته است.
در تلاش های پیشین محققان، حسگرهای زیستی برای عملکرد مناسب، به ساختار سخت تری نسبت به سطح انعطاف پذیر لنزهای تماسی استاندارد نیاز داشتند. به گزارش سیناپرس، بنابراین پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی، روش جدیدی را برای اتصال حسگرهای زیستی بسیار ظریف به لنزهای انعطاف پذیر و استاندارد ابداع کردند.
این فناوری توسط یک مایع به لنزها می چسبد تا آن را کاملاً با محیط طبیعی چشم سازگار کند. حسگرهای الکترونیکی لنزها که در بالای قرنیه قرار دارند، قادر به تشخیص تغییرات در شبکیه چشم هستند، به این معنی که کل چشم را برای تغییرات کوچکی که ممکن است با بیماری‌ها مرتبط باشد، پوشش می دهند.به گزارش سیناپرس، علاوه بر این، فناوری مذکور تشخیص کلی را بدون بیهوشی سطحی که معمولاً برای جلوگیری از درد و افزایش ایمنی مورد نیاز است، امکان پذیر می کند.
پیت کولبام (Pete Kollbaum)، مدیر مرکز تحقیقات چشم پزشکی بوریش و دانشیار بینایی سنجی دانشگاه ایندیانا و سرپرست آزمایش های بالینی این پروژه می‌گوید: «این فناوری به پزشکان و دانشمندان اجازه می دهد تا فعالیت‌های خود به خودی شبکیه را به راحتی و با دقت و اطمینان قابل توجه درک کرده و بهبود بخشند.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله ارتباطات طبیعت (Nature Communications) منتشر شده و قابل دسترس است.
مترجم: مولود یوسفی
