نماد سایت خبرگزاری سیناپرس

پنی سیلین سدی برای پیشرفت رماتیسم قلبی

به گزارش سیناپرس، در پژوهشی که توسط مؤسسه تحقیقات کودکان MCRI استرالیا، مرکز پزشکی بیمارستان کودکان سینسیناتی، مؤسسه قلب اوگاندا و بیمارستان ملی کودکان در واشنگتن انجام شده است، محققان نشان داده اند که غربالگری زودهنگام و استفاده از داروی آنتی بیوتیک پنی سیلین در پیشگیری و جلوگیری از پیشرفت بیماری روماتیسم قلبی در کودکان خردسال بسیار مهم است.

این بیماری حدود 40 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد و سالانه باعث مرگ حداقل سیصد هزار نفر می شود. روماتیسم قلبی به عنوان یک بیماری مزمن و به دنبال آسیب به دریچه های قلب به دلیل ابتلا به نوعی گلودرد استرپتوکوکی ایجاد می شود. 

محققان فوق برای بررسی این موضوع، آزمایشی از نوع کارآزمایی را روی 818 کودک اوگاندایی 5 تا 17 ساله مبتلا به بیماری روماتیسمی نهفته قلبی اجرا کردند. 

شرکت کنندگان برای مدتی معین، آنتی بیوتیک پنی سیلین را به صورت تزریقی دریافت کرده و همگی تحت غربالگری اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند، جایی که امواج اولتراسوند تصاویری از قلب تولید می‌کنند.به گزارش سیناپرس، نتایج این بررسی ها نشان داد در گروهی از کودکان و نوجوانان که پنی سیلین دریافت کرده بودند، پیشرفت بیماری روماتیسم قلبی به طور قابل توجهی کاهش یافته بود.

به گفته این محققان، این اقدام پژوهشی و یافته های آن به عنوان یک استراتژی پیشگیرانه برای بیماری شدید و مزمن فوق، بسیار مهم است.

آن ها معتقدند که غربالگری بیماری روماتیسم نهفته قلبی برای متوقف کردن پیشرفت آن بسیار مهم است، زیرا آسیب دریچه قلب تا حد زیادی غیرقابل درمان است.

آن ها می افزایند: کودکان مبتلا به بیماری روماتیسم نهفته قلب هیچ علامتی ندارند و ما نمی توانیم تغییرات خفیف دریچه قلب را از نظر بالینی تشخیص دهیم.

در حال حاضر، اکثر بیماران زمانی تشخیص داده می شوند که بیماری پیشرفت کرده و عوارض آن قبلاً ایجاد شده باشد. این تشخیص دیرهنگام با نرخ بالای مرگ و میر در سنین جوانی همراه است.به گزارش سیناپرس، اگر بتوان بیماران را به موقع شناسایی کرد، فرصتی برای مداخله و بهبود نتایج سلامتی وجود دارد.

حالا تحقیق جدید نشان داده که یک داروی آنتی بیوتیک ارزان و در دسترس عموم به راحتی می تواند از تبعات بیماری مزمن فوق کاسته و جلوی مرگ و میرهای ناشی از آن را بگیرد.این یافته های علمی پژوهشی در نشریه معتبر The New England Journal of Medicine منتشر شده اند.

نویسنده: محمدرضا دلفیه
 

No tags for this post.
خروج از نسخه موبایل