به گزارش سیناپرس، این موضوع به ظاهر پیچیده از منظر متخصصین ستاره شناسی بسیار ساده بوده و به طور کلی دنباله دارها اجرام یخ زده ای هستند که بیشتر عمر خود را در مناطق سرد، تاریک و بیرونی منظومه شمسی سپری کرده اند؛ اما گهگاه با انحراف به سمت خورشید آمده و در نتیجه انرژی خورشید آنها را گرم و یخ هایشان را بخار می کند و به همین دلیل دم های شگفت انگیزی را ایجاد می کنند که برای ما قابل مشاهده است. در این میان شهاب سنگ ها و سیارک‌ها، اساساً اجرامی هستند که به طور آرام در مدارهای سیاراتی همچون مریخ می چرخند.
چند سال پیش، ستاره شناسان از اینکه برخی از سیارک ها مانند دنباله دارها رفتار می کنند، شگفت زده شدند. بهترین نمونه برای این رفتار، یک سیارک به نام (248370) 2005 QN173 است که از سال ۲۰۰۵ شناخته شده است، اما در ژوئیه ۲۰۲۱، هنری هسیه از موسسه علوم سیاره ای در آریزونا، ایالات متحده، در نشست مجازی بخش علوم سیاره ای انجمن نجوم آمریکا گفت که ستاره شناسان موفق به شناسایی بخاری نازک مانند به طول ۷۲۰ هزار کیلومتر شده اند که این سیارک از خود متصاعد کرده در حالی که این جرم آسمانی تنها ۱۴۰۰ کیلومتر عرض دارد. به این ترتیب QN173 را می توان هم به عنوان یک سیارک و هم یک دنباله دار در نظر گرفت.
نظریه های مختلفی در رابطه با این مساله قابل طرح است که اصلی ترین آن ها، برخورد یک شهاب سنگ با این جرم آسمانی است که که می تواند توجیه کننده غبار متصاعد شده از سطح این سیارک باشد.
این نظریه دارای مخالفانی نیز بوده و کالین چندلر، پژوهشگر دانشگاه آریزونا شمالی در این رابطه می گوید: با جستجوی میلیون ها تصویر قدیمی تر که ممکن است QN173 را گرفته باشند، موفق به شناسایی تصویری از جولای ۲۰۱۶ شدم که در آن گرد و غبار این سیارک قابل مشاهده است و از نظر علمی گرد و غباری که در اثر برخورد یک شهاب سنگ ایجاد می شود نمی تواند برای پنج سال ادامه داشته باشد.
برخی ستاره شناسان اعتقاد دارند که این غبار و مه به احتمال زیاد توسط لایه ای غنی از آب تولید می شود که اکنون در معرض نور خورشید قرار گرفته و به آرامی در فضا تبخیر می شود.
مطالعه سیارک های دنباله داری مانند QN173 تا حدودی هیجان‌انگیز هستند زیرا سرنخ‌هایی در مورد چگونگی تامین آب زمین ارائه می دهند.به گزارش سیناپرس، یافتن چنین سیارک هایی برای اکتشافات فضایی نیز مهم است، زیرا ممکن است مکان های مناسبی برای سفینه ها و ایستگاه های فضایی برای به دست آوردن آب باشند.
در همین حال، شکار برای یافتن تعداد بیشتری از آنها ادامه دارد. چندلر در این رابطه می گوید: «تا کنون کمتر از ۳۰ مورد از این اجرام آسمانی پیدا شده است و ما برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به موارد متعددی نیاز داریم.
مترجم: مولود یوسفی
منبع: cosmosmagazine