به گزارش سیناپرس، ایده بازسازی ژنتیکی انسان به قدری دور ذهن به نظر می رسد که بیشتر در دنیای تخیل امکان آن وجود دارد اما اصول اساسی بازسازی ژنتیکی شامل افزایش عمر، رشد مجدد اعضای بدن و … یک واقعیت علمی در قلمرو حیوانات است و یک روز ممکن است برای انسان نیز ممکن شود.
الخاندرو سانچز آلوارادو، دانشمند و پژوهشگر زیست شناس مولکولی در موسسه تحقیقات پزشکی استورز در کانزاس در این رابطه می گوید: در علم هرگز نمی توان گفت هرگز!
وی که در مطالعات خود، توانایی های احیا کننده کرم های مسطح پلاری را بررسی می کند در مورد یکی از فیلم های تخیلی که قهرمان آن قادر به بازسازی بدن خود و عضو قطع شده اش است، می گوید: کرم های مسطح این کار را برای سرگرمی انجام می دهند. آنها را می توان به هر شکلی که بخواهیم تکه تکه کنیم و در نهایت هر قطعه، یک حیوان کامل را بازسازی می کند.
به گزارش سیناپرس، نمونه های دیگری نیز از این موارد در دنیای حیوانات وجود دارد. برای نمونه گوزن ها می توانند شاخ های خود را دقیقاً همانطور که قبلاً به نظر می رسید دوباره رشد دهند. ممکن است پوست موش خاردار توسط یک پرنده کنده شده و سپس دوباره رشد کند. سمندرها می توانند اندام های خود را ترمیم کنند. حلزون ها می توانند یک چشمشان را که تقریباً به پیچیدگی چشم انسان است از دست داده و چشم جدیدی را بازسازی کنند. برخی از گونه‌های همی‌کوردیت،( گروهی از بی مهرگان دریایی) ، می توانند پس از بریدن سر، یک سر جدید برای خود ایجاد کنند.
این حیوانات در برخی عوامل مشترک هستند. در بدن آن ها جای زخم باقی نمی ماند، به این معنی که اپیدرم زخم می تواند در تماس با بافت زیرین باقی بماند. آنها تمایل دارند سلول های بنیادی و یا سلول های بازسازی کننده فراوانی داشته باشند که درجاتی از انعطاف پذیری را نشان می دهند اما چه چیزی باعث می شود که برخی از حیوانات این ویژگی ها را داشته باشند؟به گزارش سیناپرس، آن ها چگونه از سلول های بدن خود برای بازسازی آسیب های جسمانی استفاده می کنند؟ چرا برخی از حیوانات می توانند اندام هایشان را بازسازی کنند و انسان ها نمی توانند؟ این ها سوالاتی هستند که دانشمندان در تلاش برای یافتن پاسخی برای آن ها هستند.
البته باید در نظر داشت که انسان ها نیز دارای برخی توانایی های بازسازی هستند. کبد انسان می تواند خود را ترمیم کند. سیستم خونی ما دائما در حال بازسازی است و در مواردی دیده شده که افراد نوک انگشتان خود را در حادثه ای از دست داده و این قسمت مجددا رشد کرده است. ناخن های انسان نیز دائما در حال رشد و بازسازی هستند و وقتی آن را قطع می کنید دوباره به همان شکل رشد می کند. این موضوع در مورد استخوان ها نیز صدق کرده و چنین ویژگی های احیا کننده ای نشان می دهد که انسان ها زمانی توانایی بازسازی بدن خود را داشتند، اما اکنون این توانایی محدود شده است.
آلوارادو این سوال را مطرح می کند که اگر ما این توانایی را داشتیم، چرا آن را از دست دادیم؟
به گزارش سیناپرس، این واقعیت که جعبه ابزار مولکولی ما تقریباً با سایر مهره دارانی که می توانند بازسازی شوند غیرقابل تشخیص است به این معنی است که بدن انسان می تواند ابزاری برای معرفی توانایی بافت های خاص برای بازیابی خود را مهندسی کند. به نظر دانشمندان، ایجاد توانایی های خاص ژنتیکی برای انسان کاملا امکان پذیر است و ما احتمالاً در ۳۰ تا ۴۰ سال آینده شاهد آن خواهیم بود.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: sciencefocus