به گزارش سیناپرس، نخستین مداخله درمانی با هدف بهبود رفاه دانش آموزان از طریق هنر در سال ۲۰۰۳ در آزمایشگاه تحقیقات بهداشت دانشگاه تالین بر روی دختران دبیرستانی انجام شد. شرکت کنندگان در این پروژه مطالعاتی گفتند که فرآیند درمانی به کمک هنر (موسیقی، طراحی) به آنها در کشف خود و کاهش استرس کمک کرده و این تجربه را جالب و مفید توصیف کردند.
پژوهشگران طی این مطالعات دریافتند که درمان ارتعاشی یک تجربه بدنی دلپذیر را به دانش آموزان ارائه می دهد، زیرا به کمک این روش، صداهای با فرکانس پایین باعث ایجاد احساسات فیزیکی می شوند. موسیقی که توسط محققان در این مطالعه استفاده شد به شرکت کنندگان کمک کرد تا روی افکار خود تمرکز کرده و در کل اثر آرام بخشی داشت.
تاکنون بر اساس مطالعات متعددی مشخص شده بود که علاوه بر موسیقی، نقاشی نیز اثری آرامش بخش روی افراد داشته و به آنها کمک می کند تا خود را کشف کنند.به گزارش سیناپرس، به طور کلی بر اساس این یافته ها می توان ادعا کرد که مولفه های هنر محور با بهبود عملکرد عمومی دانش آموزان و به طور خاص دختران محصل کمک می کند.
طی این مطالعات طولانی مدت، گروهی از مدارس زیر نظر محققان از سال ۲۰۱۴، شروع به استخدام درمانگران خلاق کردند. تعداد درمانگران خلاق شاغل در مدارس در سال تحصیلی ۲۰۱۷ – ۲۰۱۸ بیشترین میزان را داشت. مدیران مدرسه نیز در این امر دخیل بوده و به منظور حمایت از دانش آموزان، از اقدامات پیشگیرانه و درمانی فردی، گروه های آموزشی روانی و برنامه های تفریحی درمانی (درمان، بهبودی، شادابی و حمایت از خلق و خو) استفاده کردند. آنها همچنین از روش ارزیابی هنر درمانی استفاده کردند که به محققان کمک کرد تا هدف و اثربخشی درمان را ردیابی کرده و با معلمان، متخصصان پشتیبانی و والدین در تعامل باشند.
در ادامه این مطالعه، محققان از طریق مصاحبه با درمانگران و مدیران مدرسه، شش گروه مختلف که ویژگی های هنر درمانی در مدارس را توصیف می کردند شناسایی شد. این گروه ها عبارتند از: گروه های فعال و خلاق، کاری، درس درمانی، اثرات آرام بخش، روابط درمانی و حمایت در طول سازگاری.
به گزارش سیناپرس، گفتنی است این دسته بندی ها تفاوت هنر درمانی را با سایر خدمات پشتیبانی ارائه شده توسط مدارس نشان می دهد.
بر این اساس مشخص شد فعالیت‌های مبتنی بر هنر و به طور خاص موسیقی که توسط معلمان مورد استفاده قرار می‌گیرد را می‌توان بر اساس اهدافشان به پنج دسته تقسیم کرد:
۱- فعالیت‌های ترمیمی و دگرگون کننده که به دانش‌آموزان در شناخت خود کمک می کند.
۲- فعالیت هایی که با هدف گوش دادن، تمرکز و به خاطر سپردن مهارت های شناختی انجام می شوند.
۳- فعالیت هایی که یادگیری را ساده کرده و علاقه دانش آموزان را برانگیخته یا موضوعات مختلفی را با هم ادغام می کند.
۴- استفاده از موسیقی به عنوان پاداش.
۵- فعالیت اجتماعی.
معلمان حاضر در این تحقیقات خاطرنشان کردند که استفاده از هنر (موسیقی) در تدریس نیازی به آموزش های خاص هنری ندارد و نکته مهم این است که خود معلمان نیز از موسیقی لذت و از سوی دیگر پتانسیل موسیقی برای بهبود رفاه دانش آموزان با شادابی و حمایت عاطفی و رابطه ای آن مرتبط است.
در خاتمه گفتنی است که این پژوهش توسط محققان دانشگاه تالین از کشور استونی انجام شده است.
مترجم: زهرا همراز
منبع: news-medical