به گزارش سیناپرس، یک مطالعه پژوهشی که با استفاده از تاریخچه حرارتی و امضاهای زیستی موجود در برخی از قدیمی ترین سنگ ها در چند کیلومتری بالای پوسته زمین انجام شده است، دید تازه ای را در مورد تاریخ حیات و تکامل میکروب ها در بیوسفر عمیق کره زمین داده است.
در این پژوهش که توسط محققانی از دانشگاه لینه سوئد و دانشگاه آریزونای آمریکا انجام شده، مطالعات مبتنی بر ترموكرونولوژی که تاریخچه وضعیت گرمایی زیستگاه ها را مورد مطالعه قرار می دهد، نشان داده اند که طولانی ترین رکورد زیستگاهی چنین محیط هایی نمی تواند بیش از 1 میلیارد سال طول کشیده باشد.
به عبارت دیگر، نتایج این مطالعه حاکی از آن هستند که سنگ های مورد اشاره تنها به مدت یک میلیارد سال و یا کمتر از آن، دارای قابلیت هایی به عنوان یک زیستگاه میکروبی بوده اند. به گزارش سیناپرس،این یافته ها که درک عمیق تری از تاریخچه زیستی ناحیه بیوسفر عمیق می دهند، می توانند بینش نوینی را درخصوص روند تکامل حیات بر روی کره زمین ارائه دهند.
به گفته دانشمندان، سیستم های دارای شکستگی عمیق روی پوسته زمین باقی مانده از دوران زمین شناسی پرکامبرین که تاریک و عاری از گاز اکسیژن هستند، محل زندگی میکروارگانیسم هایی هستند که انرژی مورد نیاز خود را از مصرف گازها، مواد مغذی در مایعات و کربن آلی به ندرت موجود، به دست می آورند.
تخمین های فعلی نشان می دهند که این بیوسفر عمیق، اکثریت زندگی میکروبی روی کره زمین را میزبانی می کنند که چیزی حدود 10 تا 20 درصد از کل زیست توده موجود در زمین را شامل می شود. درک تاریخچه حیات این مجموعه عظیم زیستی، نیاز به ارزیابی تکامل پیچیده زیستگاه های آنان دارد.
مجریان این تحقیق بر اساس نتایج فوق، زیستگاه های زیرزمینی مناطقی چون شرق فنلاند، گرینلند و کانادا را به عنوان نامزدهایی برای چنین زندگی میکروبی ای ذکر کرده اند که می تواند بیش از یک میلیارد سال دوام آورده باشند.
به گزارش سیناپرس، این یافته های علمی پژوهشی در نشریه معتبر PNAS, Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده اند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه