تاکنون 12 فضانورد موفق به قدم نهادن بر سطح ماه شده اند، اما انسان از سال 1972 دیگر به ماه بازنگشته است.
مطالعه صورت گرفته توسط گروهی از مدیران سابق ناسا، فضانوردان و کارشناسان حوزه سیاست فضایی نشان می‌دهد، بودجه مورد نیاز برای ساخت پایگاه دائمی و حفاری منابع معدنی در ماه، حدود 10 میلیارد دلار است که 90 درصد کمتر از رقم قبلی (100 میلیارد دلار) است.
ناسا به منظور کاهش قابل توجه هزینه ها، چشم امید به مشارکت‌های بین‌المللی از جمله آژانس فضایی اروپا (ESA)، شرکت‌های خصوصی مانند اسپیس ایکس و بوئینگ دوخته است.
به عقیده کارشناسان، حفاری سوخت از سطح ماه می‌تواند این مأموریت را از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه کند. داده‌های ماهواره LCROSS نشان می‌دهند، در دو قطب ماه مقادیر کافی آب بشکل یخ‌زده وجود دارد؛ تجزیه آب به هیدروژن می‌تواند سوخت مورد نیاز موشک و اکسیژن برای تنفس انسان را تأمین کند.
ایجاد یک پایگاه صنعتی در ماه برای استخراج آب از قطب‌های ماه، پردازش و تجزیه آن به هیدروژن، ارسال هیدروژن به مدار ماه برای استفاده فضاپیماها در مسیر سفر به مریخ یا سایر مقاصد دوردست در منظومه شمسی، می‌تواند هزینه‌های انتقال سوخت را بطور قابل توجهی کاهش دهد.
این پایگاه صنعتی که محل استقرار 4 فضانورد خواهد بود، در طی 12 سال نخست می‌تواند 200 مگاتن سوخت تولید کند. از این طریق می‌توان سالانه 10 میلیارد دلار در بودجه سفر به سیاره سرخ صرفه‌جویی کرد.
اگر استخراج هیدروژن از لحاظ اقتصادی عملی باشد، مسیر برای استخراج سایر منابع با ارزش در ماه از جمله هلیوم- 3، همچنین تبدیل قمر زمین به یک پایگاه گردشگری فضایی همواره خواهد شد.
No tags for this post.