به گزارش سیناپرس، سال 1383 وزارت فرهنگ و وزارت آموزش و عالی به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تغییر یافت و علاوه بر آموزش و پژوهش، ماموریت نوآوری نیز به آن محول شد. سپس شورای عتف به ریاست رئیس جمهور شکل گرفت تا در سطح کلان متولی اجرای پژوهش و فناوری باشد و مقوله ارتباط صنعت و دانشگاه به معنی واقعی شکل بگیرد اما پس از گذشت چند سال، معاونتی به نام علم و فناوری با ماموریت ارتقای علم و فناوری در ایران تشکیل شد. در نتیجه اکنون هر دو مراکز خود را متولی سیاستگذاری در حوزه علم، فناوری و پژوهش می دانند.
اگرچه در برخی موارد، واژه علم و فناوری (ارتباط صنعت و دانشگاه) در هر دو نهاد مشترک است اما اغلب شاهد ایجاد تداخل در روند کاری این دو مرکز هستیم که حاصلی جز هدر دادن بودجه های علمی و پژوهشی کشور به همراه ندارد.
اخیرا دکتر زلفی گلی، وزیر علوم تحقیقات و فناوری بر ایجاد معاونت فناوری در این وزارتخانه تاکید کرده و گفته است:« سعی می کنیم معاونت فناوری در وزارت علوم تفکیک وظایفی با معاونت علمی فناوری ریاست جمهوری داشته باشد و در چهارچوب مشخص فعالیت کند. وزارت علوم و معاونت علمی هر دو در یک تیم هستند و در کنار هم می توانند برای پیشبرد امور کشور هم افزایی و همکاری لازم را داشته باشند». اما سوال اینجاست که ایجاد چنین معاونتی چه پیامدهایی می تواند به همراه داشته باشد؟ ریشه اصلی این ناکارآمدی ها و موازی کاری ها از کجاست؟
دکتر مسعود شفیعی، رئیس جمعیت پیشبرد ارتباط صنعت و دانشگاه در این خصوص به سیناپرس گفت: ایجاد قوانین پایدار یکی از اصلی ترین کارها برای برقراری ارتباط موثر میان صنعت و دانشگاه است. اکنون ما در ساختارهایمان یک مقدار مشکل و موازی کاری داریم. یک نمونه بارز آن مربوط به وزارت عتف است. پیش از این ما وزارت فرهنگ و آموزش عالی داشتیم اما با توجه به مقوله ارتباط صنعت و دانشگاه، در سال 1383 وزارتی با عنوان علوم، تحقیقات و فناوری جداگانه تشکیل شد تا ایجاد کارهای فناوری به آن محول شود. همزمان با ایجاد این وزراتخانه، شورای عالی عتف نیز شکل گرفت که ریاست آن برعهده رئیس جمهور است و نمایندگان این شورا را نیز وزرای مختلف تشکیل می دهند تا بتوانند یک فرابخشی با ریاست داشته و کارهای بزرگی در این حوزه انجام دهند.
استاد دانشکده مهندسی برق امیرکبیر افزود: تدوین آیین نامه و دستورالعمل های شورای عالی عتف چندین سال به درازا کشید. در این بین دولت تغییر کرد و در دولت بعدی این آیین نامه ها مصوب شد. متاسفانه همزمان با آن معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نیز شکل گرفت. در نتیجه طی پانزده سال اخیر ما شاهد موازی کار این دو مرکز علمی هستیم که یکدیگر را متهم به دخالت در کار دیگری می کنند.
رئیس پیشین دانشگاه فنی و حرفه ای اظهارداشت: همچنین نقش انجمن ها در دولت های پیشین بیشتر بود و ارتباط صنعت و دانشگاه به واسطه نقش انجمن ها در حال بهتر شدن بود که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با ایجاد سرمایه گذاری بیشتر در شرکت های دانش بنیان، ارتباط انجمن ها را قطع کرد.
مشاور پیشین وزیرعلوم، تحقیقات و فناوری در امور آموزش مهارتی بیان کرد: در دولت نخست محمود احمدی نژاد، این وزارتخانه دو معاونت فناوری و پژوهشی داشت. در دولت دوم او، با ایجاد معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، این معاونت در وزارتخانه حذف شد.
وی خاطرنشان کرد: چنین رویدادی باعث ایجاد تغییر و تحول های زیادی در سازمان های پژوهشی شد. جایگاه پارک های علم و فناوری تعیین و مسوولیت هایی به هر کدام از حوزه ها سپرده شد. اکنون وزیر علوم، تحقیقات و فناوری قصد دارد معاونت فناوری در این وزارتخانه ایجاد کند اما بهتر است پیش از ایجاد این معاونت، جوانب مثبت و منفی آن با بزرگان و صاحب نظران این حوزه بررسی شود و با مشورت نخبگان این کار صورت بگیرد تا بتوانیم نتیجه خوبی در این زمینه بدست بیاوریم.
گفتگو: فرزانه صدقی
No tags for this post.