آبراه دریایی سنت لارنس (St. Lawrence Seaway) با 180 مایل (برابر با 289.6 کیلومتر) طول در سال 1959 میلادی ساخته شده است . این آبراه کشتی ها را قادر می سازد تا از اقیانوس اطلس شرقی به دریاچه های بزرگ سفر کنند . در حقیقت این کانال مصنوعی و دست ساز نقش مهمی در ارتباط و حمل و نقل دریائی ایفا کرده و کستی های تجاری و باری می توانند از طریق آن خود را به دریاچه های سوپریور و دریاچه بزرگ اونتاریو برسانند . ساخت این آبراهه در سال 1954 و با همکاری کسورهای آمریکا و کانادا آغاز شده و این عملیات عمرانی به مدت پنج سال ادامه پیدا کرد . مسیر دریائی این کانال دارای طراحی منحصر به فردی بوده و به پنج قسمت تقسیم می شود . در سال 1960 میلادی پروژه توسعه و افزایش عوق این کانال در دستور کار دولت های کانادا و ایالات متحده آمریکا قرار گرفت اما به دلیل بررسی های انجام شده مبنی بر تاثیرات نامطلوب این عملیات بر اکوسیستم منطقه ، کشورهای فوق الذکر از ادامه عمیلات منصرف شدند . عمق این کانال در برخی بخش های نزدیک به دریاچه کم بوده و این موضوع سبب ایجاد مشکلاتی برای برخی از کشتی ها شده است .
No tags for this post.