بنا از خشت ساخته شده و بر روی آن کاهگل کشیده شده و بر روی آن نیز روکشی از گچ اندود شده است . با استناد به آثار گچی باقی مانده می توان گفت که در زمان ساخت ، قسمت های اعظم بنا دارای تزئینات گچبری بوده است که از بین رفته اند . بر روی یکی از ایوان های ورودی تزئینات گچبری به صورت نقوش هندسی و اسلیمی بسیار زیبا مشاهده می شود که بخش هایی از آن تخریب شده است . در داخل اتاق ها تزئیناتی وجود دارد که یکی از زیبا ترین آن ها مقرنسی گچی است که با هنرمندی بسیار زیادی اجرا شده است .
از تزئینات خاص این بنا می توان به گچبری های کادر بندی شده با طرح های اسلیمی و گل و بوته ای ، کف سازی ترکیب آجر های شش گوش با کاشی های سبز و فیروزه ای سه گوش اشاره کرد .
این خانه که در متون قدیمی به دارالبرهان مشهور می باشد از لحاظ شرایط اقلیمی و خصوصیات زمین و زلزله خیزی منطقه به شرح زیر است :
شرایط اقلیمی این منطقه خشک و کویری بوده و با حداقل بارندگی از معماری این خانه در دل خاک رس ضخیم این منطقه کنده شده است که این گونه معماری به اصطلاح بوکن سازی گفته می شود .
قسمت هایی از معماری ارزشمند این خانه که با گل و خشت خام و اندود گچ و تزئینات گچبری های زیبا ساخته شده اند ، عموماً بر روی فونداسیون دیوار خاک رس ریخته اند به همین دلیل با کوچکترین زمین لرزه ای تمامی عمارت فرو خواهد ریخت .
این خانه با توجه به قدمت تاریخی آن مربوط به آثار دوره مغول و باقی مانده گچبری های زیبا و به ویژه نوع سبک کف سازی ترکیب آجر و کاشی از شاخصه های آن است .
این بنا به شماره 1836 و در تاریخ24/11/1375 به ثبت رسیده است .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.